Wim & Joke's vakantie website

Om kwart voor zes gaat de wekker. Wij staan op terwijl de groep jongeren bij ons op het veld er net in ligt. Een tip voor een ieder die hier ook van plan is te gaan slapen, regel een plek op het echte kampeerterrein, daar is het veel rustiger 's nachts. Na een stevig ontbijt fietsen we om kwart over zeven weg van de camping. We hebben in Visp overnacht, om de eerste kilometers warm te kunnen fietsen, maar warm kun je het niet noemen. We hebben onze truien aan richting Brig. Het is zo rustig, dat we bijna plat gereden worden door een boer met aanhanger die achteruit de weg op rijdt. In Brig aangekomen is er al wat meer leven. Er is al een bakkertje open en we zien naast enkele toeristen, ook een groepje nonnen buiten in gesprek. Tijdens het fietsen door Brig krijgen we alsnog warm, want we overbruggen al flink wat hoogtemeters in deze plaats. We zijn al eens eerder in Brig geweest tijdens onze wandelvakantie (2004) in Binn.

Rond acht uur begint de klim voor ons dan echt. Het is nog rustig op de weg, al komen er wel enkele auto's met aanhangwagens voorbij. Tot Ried is het al aardig klimmen, daar gaan ook die aanhangwagens naar toe. Er is een veekeuring of iets dergelijks. De plaatselijke brandweer is verkeersregelaar. Als we Ried uitfietsen hebben we een keuze: nemen we de hoofdweg, die vlakker en langer is of kiezen we de steilere oude weg? Omdat we nog steeds goed op de fiets zitten, de trappers rondkrijgen en vooral omdat we geen zin in tunnels hebben, besluiten we de oude weg te nemen. Wel fietsen we al snel in de 1/1 (J) en de 1/2 (W). Het is op de oude weg nog heel rustig. Slechts enkele (bijzondere) auto's en motoren halen ons in. Halverwege de oude weg nemen we een korte break voor wat energie. We hebben vier bananen bij ons en de eerste sneuvelen. Tussen de bomen door hebben we mooi zicht op het dal. Het vee staat beneden al in rijen opgesteld. Kijk je de andere kant op, zie je hoog boven je de hoofdweg liggen. Het verschil lijkt groot, we weten dat de wegen samenkomen en dat de hoofdweg niet zal dalen. Dus we ploeteren verder in de 1/1 en 1/2. Zolang je rustig doorfietst (5km/h) en je ademhaling in toom houdt gaat het goed. Als we boven bij de hoofdweg komen, zien we links van ons een vakantiefietser met heel veel bagage uit de tunnel komen. Hij blijkt 40kg bij zich te hebben en de hoofdroute te hebben genomen. Op de camping in Ried hebben ze tegen de man gezegd dat de oude weg een hellingspercentage van 13% heeft. We fietsen verder en verwachten vrij snel horeca, want dat zou er volgens het boekje moeten zijn.

We komen bedrogen uit, dus voor de lange brug nemen we nog maar een koekje. Terwijl we al een tijdje over de nieuwe weg fietsen, het verzet iets hoger, merken we dat het langzaamaan wat drukker begint te worden. Het is grappig om te ervaren dat bijvoorbeeld vaders in auto's beginnen te toeteren en ons gaan aanmoedigen. Fietsen met bepakking levert veel respect op. Ook een vriendelijke Fransman op een racefiets komt ons achterop rijden. Omdat hij een beetje medelijden heeft, wil hij Joke omhoog duwen. Echter Joke fietst lekker en heeft geen ondersteuning nodig. Uiteindelijk zien we op ongeveer twee derde van de klim het beloofde restaurant, het is 11 uur. We parkeren onze fietsen en gaan binnen koffie drinken met pruimengebak. Achter ons zitten twee vakantiefietsers die vandaag zonder bagage de Simplon zijn omhoog gefietst en weer aan dezelfde kant terug fietsen naar de camping in Brig. Vol energie fietsen we verder, nog zo'n 6 kilometer te gaan en nog de nodige (halve) tunnels. Op het einde van de klim wordt het beduidend vlakker. In de laatste tunnel zijn er werkzaamheden, waardoor er gefaseerd auto's doorkomen.

Om half één zijn we op de Simplonpas. De hele ochtend was het heel tot half bewolkt en dat was wel fijn tijdens het klimmen. In een Franse camper zwaait een man, het blijkt de wielrenner te zijn. Een stukje verderop gaan we lunchen. Er staan picknickbanken met een windscherm, maar deze blijkt vandaag aan de verkeerde kant te staan. We pakken dus een muurtje waar we in de zon onze lunch opeten. Een Italiaans gezin gaat wel in de wind bij een picknickbank uitgebreid lunchen, warme soep, fles wijn enz. We geven bij een shop onze laatste Franken uit en doen een trui of jas aan voor de afdaling.

Tegen kwart voor twee beginnen we aan de afdaling. We spreken af bij elk vluchthaventje te stoppen, om:
1. auto's de gelegenheid te geven ons voorbij te gaan (gelukkig valt het mee met de auto's).
2. de velgen de gelegenheid te geven te koelen.
3. van het uitzicht te genieten (daar heb je tijdens het afdalen geen tijd voor).

Dat uitzicht is schitterend: ruige rotsen, steile wanden en bijbehorende watervallen. Bij de Italiaanse grens mogen we doorrijden. De douaniers letten niet echt op, dus we twijfelen even of het akkoord is. Van de rivier waar we naast fietsen is het water blauw/groen van kleur met veel rosten. In Italië voelt het al een stuk warmer dan in Zwitserland, zo'n 32°C. Tegen vier uur zijn we bij het hotel waar we willen overnachten. Het restaurant blijkt vanavond gesloten te zijn, maar er is beneden nog een ruime kamer beschikbaar. We mogen onze fietsen in de kamer zetten. We gaan eerst lekker douchen en denken terug aan onze tocht door Zwitserland, echt geweldige dagen. We hadden niet verwacht dat je in Zwitserland zo mooi kunt fietsen, hier komen we zeker terug.

Tegen 6 uur lopen we Domodossola door. Een mooi historisch plaatsje, de terrasjes zitten aardig vol. We vinden een terras bij een trendy bar met muziek. Bij elke glas drinken kregen we ook een schaal met hapjes. En die gaan er wel in na zo'n dag. Tegen 8 uur kijken we nog even rond, waar we gaan eten. Door de hapjes, hebben we geen zin in uitgebreid eten. We vinden een pizzeria waar verschillende mensen al eten. Tegen half tien keren we terug naar het hotel, waar we als een blok in slaap vallen op een heerlijk bed.