Wim & Joke's vakantie website

Wederom staan we op tijd op, zodat we in de koele ochtend veel meters kunnen afleggen. De camping slaapt nog. De tent en de was is droog, dat hebben we nog niet eerder meegemaakt deze vakantie. De zon komt tegen 7 uur boven de bergen uit. 't Is half bewolkt, dus als het mee zit, wordt het niet te warm. Als we goed en wel op de fiets zitten, hebben we een extra stop. Weer een spaak gesneuveld. Na reparatie fietsen we door, al snel volgt een flinke afdaling van zo'n 7%. We komen tijdens de afdaling nog een groepje mannen op de racefiets tegen. In Meyronne zien we verschillende campings al dan niet met kanoverhuur. We fietsen al klimmend een stuk langs de rivier ‘La Dordogne’. Onderweg veel weilanden met koeien en/of schapen.

Als we Martel binnen fietsen, gaan we eerst langs het museumtreinstation. Daar zijn al veel toeristen op de been. Na de gevonden schat fietsen we door naar een plein met een ‘graanhal’. Het plein staat vol met terrassen, maar blijkbaar mogen die nog niet ‘open’.

Teleurgesteld fietsen we naar de boulangerie. Daar halen we brood en een citroentaartje. Op een rotonde met vijf straten is het even zoeken welke weg we moeten hebben. We fietsen vervolgens over een landweggetje naar Turenne. Onderweg komen we nog andere trekkers tegemoet. Vlak voor Turenne is een picknickbank met uitzicht op het middeleeuwse vestingstadje.

Na de lunch dalen we een steil stukje af en klimmen we vervolgens naar het stadje dat hoog op de heuvel ligt. Als we het plaatsje uit fietsen volgt een lange, vervelende, klim (zo'n 3 km, 7 à 8%) in de volle zon. 't Is benauwd en dat maakt het klimmen lastig. We blijven fietsen over rustige weggetjes tot we Brive-la-Gaillarde binnen fietsen. Brive is een grote stad met grote supermarkten. Daar halen we wat te drinken en twee flessen water om de bidons bij te vullen. De rest van de boodschappen halen we wel in Donzenac, 13 km verder.
Na een pittige klim (1200m 8%) komen we daar bezweet aan. We zien een mooi vestingstadje, maar geen super. Die blijkt definitief gesloten te zijn. Bij de groenteboer halen we naast een paprika, ook maar een pot pastasaus en blikje vis voor over de rijst. Saus voor de rijst hebben ze niet. Ook nemen we twee blikjes gekoeld drinken mee. Bij een ander winkeltje halen we nog een fles cola, want we weten niet of de camping enige voorzieningen heeft. We vervolgen de route, ondertussen met wat hoofdpijn, naar de geplande camping. De route loopt over een oude en rustige weg.

Het is een geleidelijke klim door stukken bos en diverse gehuchten. Na zo'n 15 km zien we in het dal twee meertjes, waarbij de camping ligt. Het duurt nog wel een tijdje voordat we de afslag naar de meertjes kunnen nemen. We verlaten de route om de laatste 3 km af te dalen naar de camping. De camping blijkt een echte volkscamping te zijn, met alleen maar Fransen en een bar. Als de tent staat gaan we douchen en als we terug bij de tent zijn, horen we al gerommel. Snel gaan we eten koken. Als de afwas gedaan, is de onweersbui dichtbij. We zien veel weerlichten en besluiten alle spullen zoveel mogelijk op te ruimen en te zorgen dat we snel de tent in kunnen, mocht dat nodig te zijn. Al snel gaat het regenen en we gaan naar de bar voor een ijsje. Daar zijn ook veel nieuwsgierige kinderen. Onder het afdakje drinken we vervolgens nog koffie. Ondertussen regent het heel hard. Als het tegen negen uur wat rustiger regent, gaan we naar onze tent om daar de cola op te drinken. Die willen we de volgende dag niet meeslepen. Onze tent staat onder een hoge, dikke eik en we hopen dat de bliksem niet inslaat. Tot middennacht blijft het nog regenen.