Wim & Joke's vakantie website

We laten de wekker staan zoals die staat, 7 uur. Zo kunnen we rustig aan doen, om de laatste keer de spullen in te pakken. Tegen negen uur fietsen we richting Maastricht. We fietsen niet het laatste stukje langs de maas, want we hebben gisteren bepaald dat dat niet past met de tassen. We willen om tien uur de trein hebben, zodat we maar één keer hoeven over te stappen. Als we aankomen, zien we de trein van half tien net wegrijden. Niet veel later komt onze trein al binnen. We zetten de fietsen halverwege op een fietsbalkon en gaan zelf in de coupé zitten met uitzicht op de fietsen. Goed dat we op tijd zijn, want een paar minuten voordat de trein vertrekt komen er nog twee vakantiefietsers aan die een plekje voor hun fiets zoeken. Gezien de activiteit op het trekkersveldje vanmorgen komen er vandaag in de volgende treinen nog meer fietsers.

We rijden voortvarend naar Sittard, waar de trein gekoppeld zou moeten worden met die uit Heerlen. Het koppelen lukt niet, dus onze trein gaat niet verder en we moeten allemaal naar het kortere voorste treinstel. Dat wordt proppen. We proberen zo snel als dat gaat met de fiets en fietstassen naar voren te rennen om een plekje te bemachtigen. Het lijkt te gaan lukken. We “jagen” een passagier van een stoeltje af, waar de fietsen voorrang hebben en stappelen de fietstassen. Er komt ook nog een racefietser erbij. We hebben geen zitplaats, maar kunnen mee. In Roermond komen er ook nog twee meiden met oma-fietsen en fietstassen bij en ook moet er nog een rollator in. De doorloop wordt versperd, maar ja de trein rijdt verder. Vroeger had je in de zomer een speciale fietscoupe achteraan de trein van Maastricht naar Haarlem, nu blijven de fietsplekken beperkt per trein tot 2 à 3 x 3 fietsen. Neem een willekeurige zaterdag in juli of augustus en je snapt dat fiets en trein een uitdaging is. Staand, zittend op de grond en hangend tegen de deur komen we uiteindelijk met vijf minuten vertraging in Utrecht aan. De lift bij het perron is breed, er kunnen drie fietsen tegelijk in, dat scheelt tijd. Als we weer naar beneden moeten, is er weer een smalle lift en dat betekent 1 voor 1.

In de trein naar Groningen wordt het fietshalletje wederom volgebouwd. We zitten echter op het voorste balkon waardoor mensen niet voortdurend langslopen. In Amersfoort is de conducteur goed gemutst en wacht op de trein uit Schiphol. Een gezin uit Iran heeft zoveel koffers en een kinderwagen dat ze niet snel genoeg kunnen overstappen. De conducteur strijkt nog een keer over zijn hart en ontgrendeld de trein, zodat ze alsnog kunnen instappen. Het gezin komt met al hun spullen bij ons in het halletje. De koffers worden achter onze fietsen en een derde fiets gezet. Als de conducteur naar zijn ruimte wil, wordt er enige lenigheid van hem verwacht. Gelukkig gaat het gezin en ook de mountainbike er in Zwolle uit. Kunnen we de laatste kilometers nog even rustig zitten op het treinbalkon. Tegen twee uur zijn we in Assen, nog vier kilometer fietsen en de vakantie zit er echt op.