Wim & Joke's vakantie website

Het regent nog steeds als we wakker worden. We blijven nog even liggen, maar het klinkt niet alsof het snel droog wordt. We ruimen de slaapspullen op en pakken de tassen in. Wim haalt uiteindelijk na wat proberen de binnentent los. Dat wil wel met deze tent al is hij er niet opgemaakt. We ontbijten op het grondzeil met de buitentent over ons heen. En zonder thee, want we hebben geen warm water. We fietsen uiteindelijk tegen half negen weg, 't is zo goed als droog, maar wel met de regenkleding aan. We beginnen met wat klim werk, gevolgd door een flinke afdaling waarna we weer bij het kanaaltje van gisteren uitkomen, stroomafwaarts. Het hoogste punt van het kanaal is blijkbaar ergens ter hoogte van het Lac de Bouzey waar het kanaaltje met een ruime bocht om heen loopt. Dit punt hebben we dus ‘gemist’. In het begin zien we nog verschillende boten, maar al snel wordt het rustiger op deze maandagochtend. De onderhoudsmonteur crost met zijn auto over het fietspad, net op een moment dat we een foto willen maken en onze jas uitdoen die nu helemaal droog is. Ter hoogte van Forges d'Uzemain verlaten we het kanaaltje en fietsen verder over landweggetjes. We zien een reetje aan de rand van een maïsveld en even later zien we zelfs een vosje voor ons wegrennen. Jammer dat we de camera er niet zo snel bij kunnen pakken.

Vanuit het niets staat er bij Moyenpal bij iemand een Caravelle vliegtuig in de tuin. Een raar gezicht zo in het landschap en ook niet mooi. Na enig zoekwerk op internet blijkt het toestel te worden verhuurt als vakantiehuisje. Bij Xertigny zoeken we een bakker die gesloten blijkt te zijn. Wel is het nabijgelegen café open, waar we twee espresso's drinken. Als we Xertigny uit fietsen zien we alsnog een bakker, maar we hadden al besloten brood een dorp verderop te halen. 't Is nog lang geen lunchtijd. We nemen de routeoptie door het bos, een mooi half verhard pad dat gestaag omhoog loopt met een kabbelend beekje ernaast.

De laatste kilometers naar Remiremont gaat weer over asfalt, een mooie slingerweg. Daar gaan we naar de supermarkt voor de boodschappen. In Oderen is wel een ‘alimentation’, maar onduidelijk is hoeveel spullen die winkel heeft. In Remiremont gaan we ook nog even cachen bij een kerk met ijskelder. We besluiten buiten het plaatsje te gaan lunchen en niet op een stadsbankje. We verlaten Remiremont uiteindelijk via het station en komen al snel op een fietspad op een oude spoorlijn terecht. De spoorlijn volgen we een tijd voordat we een picknickplek tegenkomen. Deze plek is voorzien van versierde koeien en een waterpomp.

Als we weer fietsen, staan we al snel weer stil. Een van Joke haar spaken in het achterwiel is gesneuveld. Vakkundig vervangt Wim de spaak. Hij zit er zo goed in dat de bochel die er al in zat, minder is geworden. Het fietspad klimt gestaag, een warming up voor de klim later op de middag. Langs het fietspad komen we steeds meer watervalletjes tegen en soms fietsen we echt tussen de rotsen.

Bij Cornimont staat een circus met enkele circusdieren. Wij verlaten hier de voormalige spoorbaan en beginnen aan onze laatste uitdaging van vandaag, de Col d'Oderen. Hier krijg je al echt het Alpengevoel. Typische alpenwinkeltjes, verwijzingen naar skiliften e.d. We mogen direct flink klimmen. We besluiten na een paar bochten nog maar een banaan op te eten. Na een haarspeltbocht wordt het wat minder steil. De laatste kilometers is het weer wat steiler, maar het valt ons 100% mee. Na ongeveer een uur zijn we onverwachts boven, geen (mooi) uitzicht, maar wel borden van de pas en een parkeerplaats. De pas is de scheiding tussen de Vogezen en de Elzas.

Voor de afdaling doen we onze jassen aan, tegen de kou te meer omdat we door een bos met veel schaduw gaan. Tijdens de afdaling is het goed opletten voor de gaten in het wegdek. Deze zijn grotendeels gelukkig wel gemarkeerd. We zijn blij dat er weinig auto's zijn, zo houden we ruimte over om een goede lijn tussen de gaten door te fietsen. Er zitten ook nog was haarspeldbochten in de afdaling, maar ook redelijk rechte stukken. Halverwege is een kleine parkeerplaats waar auto's met fietsendragers staan. De mensen die er bij staan, kijken ons vol bewondering aan. Dat is erg leuk om te ervaren. Bijna beneden krijgen we nog haakse bocht naar rechts als afsluiter van de Col. We zijn de berg in 15 minuten afgedaald. Via een fietspad fietsen we verder naar Oderen, waar we een meloen en enkele andere zware boodschappen halen bij de plaatselijke ‘alimentation’. Snel fietsen we door naar de paragliding camping. We zijn net op tijd, want de beheerster wil net weg gaan. Op de maandag is het restaurant gesloten en blijkbaar ook weinig beheer. We hebben een sleutel en zoeken een plekje om de tent op te zetten. De overbuurman speelt gitaar terwijl we de tent op zetten. Dat moet snel, want het dreigt weer te gaan regenen. Als de tent zo'n beetje staat regent het al. Met onze jassen aan wachten we maar tot het is overgewaaid, zodat we de tent kunnen inrichten. Gelukkig blijft het bij een buitje en kunnen we alsnog de tent inrichten en de douchespullen verzamelen. Na het douchen kijken we nog naar het paraglide klasje aan de overkant van de helling. Die wachten veel, dat lijkt ons niets. Voor het eten smullen we de meloen op. De rest van de avond blijft het droog. 's Nachts valt er des te meer als we slapen.