Wim & Joke's vakantie website

Tegen 8:00 checken we uit bij de camping. Ze willen eerst het bewijs zien dat we betaald hebben voordat we de borg van de toegangskaart terug krijgen. We fietsen terug naar de route en halen onderweg brood bij een echte bakkerij in het souterrain van een autodealer. We zijn alert dat de broden hier lichter zijn en niet een vast gewicht hebben en kopen een extra bolletje als aanvulling op het brood. De draadloze fietsenteller heeft zich vermaakt terwijl we brood aan het kopen waren en heeft de nodige meters afgelegd, niet erg betrouwbaar, dus Wim reset de teller.

We fietsen langs het Lago di Lugano en net voorbij het zuidelijkste puntje van het meer steken we even voorbij Porto Ceresio ongemerkt de Zwitserse grens over. Afgezien van het pompstation en de kentekens op auto's bij de huizen, lijkt alles nog gewoon Italië. Bij het einde van het meer in Riva S. Vitale zoeken we een schat. Terwijl we zoeken stopt er net een bus met toeristen, waar sommigen heel hard hun best doen om als eerste in de klaarliggende rondvaartboot te komen. De schat vinden we helaas niet. We volgen de fietsroute die uit stukken fietspad bestaat. Het fietst lekker totdat we bij Mendrisio niet onder het spoor door kunnen vanwege werkzaamheden. We zoeken zelf een route door het industrieterrein. Als we door het winkelstraatje in het centrum fietsen, zijn we weer op de route.

In echt het laatste stuk Zwitserland van deze vakantie fietsen we nog door wijnvelden. In Chiasso passeren we wederom de grens, nu naar Italië. Het is er even goed opletten in de drukte om de juiste weg naar Cernobbio te vinden. Daar willen we de boot nemen over het Lago di Como. Via een eenrichtingsweg, die vol staat met geparkeerde auto's en auto's die willen parkeren komen we aan bij de haven. Het is net 11 uur geweest en we mogen een uur wachten op de volgende boot. We kunnen geen kaartje kopen, want de havenmeester wil toestemming van de kapitein hebben voor de fietsen. Er zit niets anders op dan wachten.

Om 12 uur, na verschillende belpogingen kunnen we eindelijk de kaartjes naar Bellagio kopen (€ 10,40 p.p. en € 5,20 p.f.). We hebben gelukkig niet voor niets gewacht. Niet veel later is de boot er ook al en kunnen we aan boord. Het is een veerboot die je ook wel tussen de Nederlandse Waddeneilanden en vaste wal ziet varen. Gedurende 1 uur en 45 minuten varen we over het meer met diverse tussenstops. We picknicken op de boot vol met Engelsen en Italianen.

Bij Bellagio gaan we weer aan wal, samen met zo'n beetje alle passagiers. De loopbrug is smal en stijl, dus met wat hulp van de matrozen komen we aan wal. Bellagio is een toeristische plaats op een steile helling die wij, in de warmte, omhoog fietsen. We volgen de kustweg langs het Lago di Como naar Lecco. Onderweg zien we verschillende campings en her en der een strandje of wat er voor door moet gaan.

Vlak voor Lecco hebben we een lange en een iets minder lange tunnel. In de lange (2200m) is het vrij rustig, op één motor na. Hij spurt vol gas ons voorbij, genietend van het geluid wellicht, maar wij zijn er minder blij mee. Volgend jaar gaan er definitief oordoppen mee. Bijna direct na de eerste tunnel volgt nog een twee van 1600m. We fietsen Lecco door en halen bij een grote supermarkt de boodschappen. Nog zo'n 3 kilometers naar het zuiden ligt camping Rivabella aan het Lago di Garlate. Nadat de tent is opgezet op een hutjemutje tentenveld gaan we zwemmen/badderen in het meer. Even lekker afkoelen na het fietsen. We douchen, wassen en loungen vervolgens bij de tent.