Wim & Joke's vakantie website

Laatste dag, snif... We ruimen de tent op. De fiets met bagage mogen we op de camping laten staan. Tegen tien uur checken we uit en nemen tegen half elf de boot bij de steiger vlakbij de camping naar het eiland Sant'Erasmo, het eiland van de artisjokken. We ervaren echt een eilandgevoel, alleen zijn er geen zeehonden op de zandplaten waar we langs varen.

We wandelen van het zuidelijkste puntje naar het noordwesten van het eiland, geen toerist te bekennen. Via een schat lopen we door naar een andere halte. Daar ontdekken we dat er weer een boot gaat over 40 minuten, dat valt ons erg mee. Na twee haltes stappen we uit op Murano, het glasblazerseiland en super toeristisch.

Joke koopt nog een mooie hanger van glas als aandenken. Een stukje verder eten we een hapje op een klein terras langs het water. Joke eet een lekkere maaltijdsalade, Wim Italiaanse Gnocchi met zalm. Tijdens het lunchen wordt het nog gezellig met een straatmuzikant die op zijn accordeon speelt. Wat later dan gepland lopen we door naar een andere busboothalte om daar een boot de grote parkeerplaats van Venetië te pakken. Daar ligt een Earthcache over de vervuiling die de Laguna bedreigd. We maken de opdrachten en zetten enkele vervuilende objecten op de foto. Wij hebben met onze fietsvakantie aardig wat tonnen CO₂ bespaart ten opzichte van de campers die er staan. We vinden nog een cache in de buurt en pakken daarna snel weer een boot bij het Piazza de la Roma.

We nemen lijn twee die door de Canal Grande gaat. Daar zijn we, de afgelopen dagen, nog niet doorheen gekomen. We hebben geluk en kunnen op het voordek zitten. We varen onder de Rialto brug door en kunnen enkele mooie foto's maken van de gebouwen en de gondelaars. We zoeken de laatste cache van de vakantie bij punta Dogana, op de punt staat bewaking bij een bijzonder beeld.

We varen terug naar Lido, waar we de boodschappen voor de terugreis en een pizzabrood halen voor het avondeten. Die laatste eten we op de camping op. We frissen ons nog even op, doen de kleding voor de terugreis aan en gaan tegen kwart voor zeven naar de ferryboot. Deze brengt ons naar het treinstation.

Nog één keer varen we langs Venetië, we varen ook nog een bijzondere tweemaster voorbij. Ook krijgen we nog even een goede blik op de Nieuw Amsterdam, al lijkt die weer wat kleiner doordat we zelf hoog op de ferry zitten.

Het eerste stuk vanaf de boot kunnen we fietsen, maar vanaf het Piazza de la Roma mogen we lopend met de fietsen over een brug met traptreden. Gelukkig zijn de treden laag en de trap niet stijl. Bij het station nemen we de zijingang. Er is 5 kwartier voor vertrek nog steeds geen informatie over onze trein. Een uur voor vertrek komt er wel een trein naar Wenen op de borden, maar nog zonder perronnummer. Al rondkijkend moet het wel spoor 6 zijn. Het blijft onduidelijk nadat inderdaad spoor 6 op de borden staat voor Wenen of onze trein naar München er ook bij zit. Dit vragen we na. We blijken helemaal vooraan te moeten zijn. Daar treffen we dan ook DB personeel aan. We hangen Wim zijn fiets op z'n plek, en doen een poging voor die van Joke. Die blijkt niet te kunnen hangen, omdat de skirekken te dicht op de fietsenrekken staan. De fiets wordt na overleg in het washok geplaatst en afgesloten.

Ruim een kwartier zitten we in onze slaapruimte voor twee personen. De bedden zijn al opengeklapt en opgemaakt, we wachten op de conducteur voor de instructie van het deurslot. We mogen kiezen of we een ontbijt willen, dan worden we een uur voor de eindbestemming gewekt. We besluiten inderdaad een ontbijtje te nemen, al is het slechts een kleinigheid. Ook moeten we onze paspoorten inleveren, omdat de douane van Oostenrijk nog wel eens wil controleren en dat gebeurt midden in de nacht. Liever waren we met de dagtrein door de Zwitserse of Oostenrijkse Alpen gegaan, maar er zijn werkzaamheden aan het spoor op die route en met fietsen is dat niet handig. We borrelen nog wat in onze coupé en gaan daarna plat. Het is erg warm in de coupé, vooral beneden, want de airco zit bovenin. We proberen te slapen, wat door de warmte moeilijk is. Zeker als de trein geruime tijd stil staat (vlakbij de Oostenrijkse grens?) en de airco uitstaat. Als we verder rijden merk je dat we door de Alpen gaan, zowel het klimmen als dalen is goed te voelen. Uiteindelijk valt ook Joke in slaap. De wekker gaat op tijd zo rond 5 uur in de ochtend. We kleden ons aan en wachten vol spanning op de conducteur met zijn ontbijt. Dat is nog best goed gevuld met een muffin, roggebrood en een kop koffie. Tegen kwart over 6 zijn we inderdaad in München en gelukkig niet in Wenen. Na de ontkoppeling in Salzburg, waar we niets van hebben gemerkt, is de trein de andere kant op gaan rijden. De nachttrein is ons goed bevallen, al doen we de volgende keer liever een vlakker traject, dat rijdt constanter, waardoor je beter slaapt.

De route van vandaag: (trein)
Venetie Santa Lucia - München Hauptbahnhof : CNL 358 (21:05-06:15)