Wim & Joke's vakantie website

Bergen, water en houten huizen

Warm fietsen, zo kun je het eerste stuk klimmen noemen. 't Is nog koud. We hebben een koude avond en nacht achter de rug, maar wel goed geslapen, want onze nieuwe donzen slaapzakken laten ons niet in de steek. De hoofdweg 9 waar we over fietsen is niet meer dan een doorgaande weg, zonder strepen en weinig verkeer, wel geiten. Op 925m bereiken we al vrij vroeg ons eerste hoogste punt van vandaag bij een dam.

We trekken even wat extra's aan voor de afdaling naar Haukeligrend. Daar staan Sami op een klein marktje hun spullen te verkopen. Best mooi zo'n gewei of kleed, maar hoe vervoer je die op je fiets?
We gaan rechtsaf door het dorpje naar de weg 362, een weg die om de Hardangervidda heen ligt. Ten westen van ons ligt een stuwdam en daar achter een steile rotswand. Door die dam en die wand lijkt het net alsof de Hardangervidda los ligt van het gebied waar wij fietsen.

Het stuk wat we afgedaald zijn, klimmen we nu weer omhoog. De klim doet ons denken aan de Simplon. Het fietspad gaat steiler dan de weg, net als de oude weg aan de voet van de Simplon. En het gaat rap omhoog. Onderweg stroomt er een watertje langs de weg. Verder is de vergelijking ver te zoeken. Er zijn weinig auto's en deze klim gaat van 560 tot 900m omhoog (de Simplon was van 700m naar 2000m). Onderweg zijn we enkele malen gestopt om energie bij te tanken. De top is een vlak stukje weg, waar een picknickbank staat en waar het aardig waait. Wij besluiten er onze lunch te verorberen. Na de lunch dalen we weer vrij snel af naar Rauland, een ski dorp op 700m hoogte. Het laatste stuk fietsen we langs een meer (Totak) met diverse houten huizen.

Na het dorp klimmen we wederom omhoog en zien we verschillende ski faciliteiten en vakantieparken. Als we die voorbij zijn, wordt het weer rustiger op de weg. Wel zien we nog een Nederlandse vader met twee kinderen dezelfde schatten zoeken die wij vinden. Op hoogte komen we uit in een moerassige omgeving met diverse struikjes. We waren van plan om hier ergens te gaan wildkamperen, maar een kampplekje vinden zou nog een hele zoektocht zijn geworden. We fietsen over een glooiende weg, elke keer spannend om te zien wat er achter de volgende heuvel te zien is.

Tegen half 6, vlak voor de echte afdaling, lassen we een nootjesstop in het uitzicht op de Møsvatn. Deze lange fietsdag sluiten we af met een mooie (goed asfalt) lange afdaling door een kloof naar Rjukan. Wij fietsen in de schaduw, maar aan het einde van het dal zien we Rjukan in de zon liggen. In de plaats vinden we geen geschikt adres voor een snelle en verantwoorde hap, dus met de boodschappen in de tassen fietsen we door naar de drukke camping met een Nederlandse eigenaresse. Op de camping maken we kennis met de vele vliegen die er zijn. Tegen 9 uur hebben we ons pastamaaltje gekookt, dat ons zeer goed smaakt.