Wim & Joke's vakantie website

Toerist uithangen

Een uurtje fietsen schatten we in voor de laatste 11 kilometers naar de trein. Dus wederom staan we op tijd op, omdat we maar 1 bolletje brood hebben per persoon voor het ontbijt en we de eerste trein willen hebben om in Flåm het aanvullend ontbijt in te slaan. We bewonderen nog eenmaal onze bijzondere overnachtingsplek. De stilte, maar de watervallen die we horen en de laag hangende mist geven een mysterieuze belevenis. We lopen terug naar de ‘weg’ en gaan verder met afdalen. Onderweg zien we dat de rivier bijzondere vernauwingen heeft met soms bescheiden hoogteverschillen. Het water stort zich met veel kabaal door de vernauwingen heen. Een grote witte laag met waterkristallen maken het water troebel. Als we onder de spoorbaan door fietsen, belanden we in de dikke mist. We horen het water van alle kanten naast ons stromen, maar zien het nauwelijks. Het is wel hier een stuk groener met diverse bomen. De eerste auto's komen we tegen en we zien net een gezin bij een huisje vandaan komen die verder gaan wandelen. Het duurt niet lang of wij lopen ook. De stenen op het pad zijn te groot, om er nog te kunnen fietsen. Het eerste stuk is nog afdalen, maar voorbij een hotel is het een zwaar stuk omhoog lopen naar het station Myrdal. Regelmatig eventjes uitrusten om vervolgens de fiets verder omhoog te duwen. Wim is iets sneller boven en spreek de conducteur aan. We kunnen nog mee, mits Joke doorloopt en kaartje kunnen we in de trein kopen. Nadat Joke bezweet de hoek om komt, fietst ze het perron over tussen alle toeristen door om bij de fietscoupe te komen. De drukte staat in schril contrast met de rust van de afgelopen nacht. Zodra onze fietsen en enkele huurfietsen er in staan vertrekt de trein. Al snel komen we, na nadat we de eerste tunnel uit zijn, er achter dat we de klim achterwege hadden kunnen laten. Bij het hotel is ook nog een station van de Flåmsbana. Die hadden we niet gezien en was ook niet beschreven in ons fietsboekje.

Nu gaan we echt de toerist uithangen. In het begin zien we nog stukjes van onze route, maar al snel staan we stil bij de Kjosfossen waterval. Deze waterval zorgt voor de stroomvoorziening van de trein. Naast de waterval is een ruïne, waar twee danseressen een dans-act uitvoeren op muziek. Ze hebben het mooi uitgevoerd, maar eigenlijk vinden we het zonde van de natuurbeleving.

In de lange tunnel komt de conducteur langs. Hij heeft ons zien zwoegen, en besluit dat hij “de fietsen niet gezien heeft”. Dat scheelt ons twee fietskaartjes. Halverwege de route stapt een hele groep uit. Zij gaan downhillen op MTBs naar Flåm. De instructeur staat al klaar met de fietsen op het perron. Hoewel de Rallarvegen op dit stuk minder gevaarlijk is, blijven wij lekker zitten tot beneden.

Daar aangekomen, gaan we eerst broodjes en een yoghurtje halen voor het aanvullend ontbijt en lunch die we op een picknickbank in het park gaan opeten. We kijken uit op de haven en het Aurlandsfjord. Er liggen twee cruise schepen, vandaar dat de trein zo vol zat. Na het relaxen en de lunch, gaan we 's middags nog een beetje actief doen. Schatten zoeken in het dal. Verder kopen we de tickets voor de boot die vanmiddag vertrekt. Wederom alleen persoonskaartjes, want de fietskaartjes dienen we op de boot aan te schaffen. Als we uit gecached zijn, gaan we maar in de rij staan voor de (snel)boot richting Bergen.

Ook deze boot zit vol toeristen uit allerlei landen, onder andere uit Engeland. We zitten heerlijk op het achterdek. In het begin is het nog erg warm, maar al snel varen we in de schaduw en wordt het frisser. De toeristen maken erg veel foto's van de watervallen onderweg, maar eigenlijk vinden wij ze niet zo bijzonder ten opzichte van wat we op de Rallarvegen hebben gezien. Tegen half zeven gaan we van de boot af. Na een lange dag relaxen, mogen we nu nog even aan de bak. Vanaf zeeniveau moeten we nog een stuk omhoog naar zo'n 120 meter hoogte over 12 kilometer. We komen aan op een rustige, kleine camping (Birkeland) langs een meer met enkele Nederlandse campertjes.