Wim & Joke's vakantie website

Trondhjemske postvei

We fietsen over een historische weg, de Trondhjemske postvei richting het noorden. Deze weg is tussen 1780 en 1804 aangelegd om de post te vervoeren. De post werd wekelijks vervoerd over deze weg die een stukje van de kust afligt tussen Bergen en Trondheim (toen de twee grootste plaatsen van Noorwegen). Aan het wegdek is het niet te zien dat de weg oud is, gelukkig. Maar de breedte van de weg verraad wel duidelijk dat het een historische weg is. auto's kunnen elkaar net passeren, maar een vrachtauto met een tegenligger levert zeker problemen op. Daar is het er heerlijk fietsen, want het is rustig op de weg.

Onderweg zien we oude bruggen en mooie uitzichtpunten over de vallei. Ook horen we van alles, waterstroompjes, watervallen, koeien en schapen met bellen aan de hals in de wei en vogels. Dat zijn vooral meeuwen aangezien we niet ver van de kust af zijn. Het is stukken groener dan gisteren. We fietsen langs stukken naaldbos en komen langs meren en weilanden. In Dale halen we de boodschappen voor de lunch. We fietsen langs het Dalsfjord, waar druk gewerkt wordt aan de brug naar de overzijde.

Als fietsers hebben we eigen tunnels over de oude weg, deze zijn korter dan de autotunnel en ligt wat hoger op de helling. We kijken uit naar een picknickplek langs het fjord. Bij de top van de klim, in een bocht besluiten we op een grasland in de zon te gaan zitten. De eigenaar spreekt ons vanuit huis nog even aan. We mogen blijven zitten en hij wenst ons smakelijk eten.

Als we afdalen, zien we beneden in het dorp alsnog picknickbanken, maar niet met zo'n mooi uitzicht als wij hebben gehad. Aan het einde van de fjord gaan we nog even flink klimmen. En dat valt niet mee in de zon, want het is erg warm. Bij een kerkje met kerkhof vult Wim zijn bidon met water. Bij de schaarse plekken met schaduw wacht Wim op Joke. Voordat we de “snel”weg op draaien, eten we onze bananen op. Die energie hebben we wel nodig na zo'n klim. Dat de zon duidelijk aanwezig is, zien we aan een vakantiefietser die gisteren zijn gezicht heeft verbrand en deze heeft afgeplakt waar mogelijk.
Het laatste stuk naar Førde fietsen we over de E19, een soort snelweg. Het is er wel drukker dan de andere wegen, vooral met vrachtwagens, maar nog steeds niet druk. Je kunt alleen niet naast elkaar fietsen op zo'n weg. Indien het “vluchtstrookje” het toelaat (niet te veel rommel) dan fietsen we daar over. Echter tijdens de afdaling naar Førde eisen we ook de rijbaan op. Het is zo rustig op de weg, dat we bijna geen auto's achter ons hebben hangen.

camping: Førde Gjestehus Og Camping