Wim & Joke's vakantie website

Klimmen

Het wordt afzien vandaag. We mogen de berg op met ‘koude’ benen. Nou ja echt koud zijn ze niet, want er waait sinds gisteravond een Föhn door het Geirangerfjord. We hebben snel de spullen gepakt en voor 8 uur zitten we al op een van de picknickbanken voor bij de camping. Een wandelaarster zit, ook al gepakt op het andere bankje. Om kwart over acht beginnen we met de klim die van zeeniveau naar ruim 1000m hoogte gaat. Vanwege de warme wind en de nodige inspanning gaat al snel een extra shirt uit.

De eerste 450 hoogtemeters gaan vrij soepel. We komen uit op een hoogvlakte met veel groen en een camping.

Als we een stuk verder het ‘dal’ in fietsen zien we wat ons nog te wachten staat: Een bus – vast vol met mensen van een cruiseboot – klimt gestaag enkele haarspeltbochten door. Wij volgen de bus.

Op 700 hoogtemeters geldt een stopverbod van 1 kilometer in verband met vallende stenen van de gruishelling naast/boven ons. Gelukkig valt er niets als wij er langs fietsen. Bijna boven zien we twee ‘downhill bikers’ uit ''n van de bussen. Lopend, het afdalen vonden ze waarschijnlijk te eng. De andere 6 fietsers zien we niet. Die zullen wel aan het afdalen zijn buiten ons zicht (er waren 8 fietsen omhoog gebracht door Geiranger Adventure auto). Op de top zijn er nog steeds bergtopjes met sneeuw en beginnende watervallen. Ook zien we een bord met een café/restaurant op 1 km. We dromen al over een warme rendiervleessoep, want bovengekomen is het niet warm meer. Daar aangekomen blijkt de hele tent afgehuurd te zijn, waarschijnlijk door de cruisemaatschappij voor haar gasten die een uitje hebben naar de Dalsnibba (1465 m). Zonder op te warmen fietsen we door langs een bergmeer. Aan het einde van de weg, komen we uit op een hoofdweg (15). Daar is een picknickplaats, helaas nog wel koud en in de wind. Na regen komt zonneschijn, en zo is het ook met klimmen en afdalen.

De middag dalen we geleidelijk af, grotendeels over de hoofdweg. Het landschap om ons heen verandert. Eerst nog enkele meren, daarna stukken met bos gevolgd door een gebied met grote keien. De hellingen naast de weg bestaan ook uit grote keien. En beneden ons een groene rivier, tenminste als het niet wit is van de schuim van de snelheid waarmee het water naar beneden dondert of door een versmalling moet door de grote keien.

Na het plaatsje Bismo wordt de omgeving agrarischer. Koeien in de wei, varkens in de stallen en grasland dat beregend wordt. Typisch Nederlandser kan het niet worden. Of toch wel. De camping die staat vol met Nederlanders, onder andere te herkennen aan De Waard tenten.