Wim & Joke's vakantie website

Trainingsweek

Met al die regen gisteravond, vraag je je toch wel af “waarom zijn we hier?”. Het antwoord is simpel: Trainen. Wil je in de zomer 4 weken leuk fietsen in Noorwegen, dan is het wel nodig de nodige kilometers al op je fiets te hebben doorgebracht voorafgaand aan de vakantie. Anders wordt zo’n vakantie natuurlijk niet leuk, maar afzien, en dat willen we niet. Helaas is de ochtend ook niet droog. We hopen nog zonder regenbenen weg te kunnen, maar als de boswachter eraan komt regent het ook alweer. We fietsen in de regen langs het Amstelmeer, waar we nog een cache vinden. Als we in Anna Paulowna aankomen, regent het ondertussen flink door. Daar staat Wim in de bakkerij als verzopen kat op zijn beurt te wachten voor lekkere verse broodjes. We krijgen er ongevraagd al een extra plastic tasje om. Buiten maakt Joke een praatje met een dame op leeftijd. Ook vroeger waren de vakanties in Nederland niet altijd even droog. Als we doorlopen in het winkelgebied, horen we een jongentje die achter op de fiets zit aan zijn moeder vragen wie we zijn. “Dat zijn vakantie fietsers” zegt de moeder. We krijgen de indruk dat het jongetje die nog nooit eerder heeft gezien. Wij wel. Onderweg hierheen zijn we al een stel fietsers tegen gekomen die, langs de kant van de weg, extra regenkleding aan het aantrekken waren. We besluiten door te fietsen, want zin om de natte kleding uit te doen voor een koffie hebben we niet. En we zijn al niet zo vroeg vandaag. We fietsen over veelal rechte wegen met regelmatig bloemen in stalletjes langs de weg. Over een weg omringt met bomen, zoals oude spoorbanen vaak zijn aangelegd, eten we een koekje om op krachten te komen. Daar passeren wederom een stel (jonge) vakantiefietsers ons.

Als we de kust bereiken en even tijd nemen voor wat foto’s om afscheid te nemen van de waddenzeeroute, zien we wederom een groep vakantiefietsers. Je zou er als je op je werk bent, niet bij stil staan, maar er fietsen behoorlijk wat binnen- en buitenlandse toeristen door Nederland. Weer of geen weer. De vakantiefietser maalt er niet om. We slaan af naar het zuiden, de Noordzee route. Vol voor de wind. Dat is een voordeel van een noordenwind. Na het passeren van een groot campingcomplex, duiken we de duinen in. Nu begint het trainen pas echt. In de duinen is het flink schakelen. Zo maakt ook de Rohloff zijn investering waard. Al is het nog steeds wennen dat de schakelrichting net de andere kant op is, dan op de woonwerkfiets. Na het stuk duingebied, fietsen we langs de verhoogde dijk naar Camperduin. Fietsen, ’t is bijna vliegen met zoveel wind. De fietsers die we tegen zijn gekomen hebben wel wat meer moeite moeten doen om deze route af te leggen.

In Camperduin gaan we uitgebreid lunchen in een strandtent. Met thee en een warme soep vooraf warmen we snel weer op. Als we na klein anderhalf uur besluiten verder te gaan, lijkt het droog geworden. We fietsen door een natuurgebied, met Schotse Hooglanders en een vogelgebied met uiteraard diverse groepen (water) vogels. De hoogteverschillen vallen mee, maar zo niet het pad waar we op fietsen. Deze duinweg is geëffend met klinkers. De armen trillen behoorlijk en gaan na verloop van tijd ook jeuken. In Wijk aan Zee halen we in een kleine supermarkt ons eten voor de avond. We fietsen door naar IJmuiden, alwaar we de veer pakken om het Noordzeekanaal over te komen.

Samen met vele forensen die ook op de fiets zijn. Na nog zo’n 10 minuten komen we aan bij een natuurkampeerterrein onder de rook van Schiphol, zo te horen. Naast de vliegtuigen, boten, diverse sirenes horen we gelukkig ook vele vogeltjes op dit kampeerterrein. We staan op het grote veld, want daar is nog wat gras en er staat een picknickbank. Het waait er wel stevig, goed voor de tent en de was, minder aangenaam voor ons.