|
Regen
Regen, regen en nog eens regen met onweer vannacht. In combinatie met de Zeeuwse klei levert dat een natte camping op. Als het enigszins droog is breken we de tent zo snel mogelijk af. Als deze achter op de fiets zit, regent het alweer pijpenstelen. We ontbijten in het washok. De andere campinggasten zijn niet te bekennen. Als we weg willen fietsen, komt net de beheerster langs met een monteur voor de aanmeldcomputer die een storing heeft. “Ik heb aan jullie gedacht” zegt ze “maar daar hebben jullie niet zo veel aan”, roept ze erachter aan. Het is in ieder geval een troostende gedachte dat Staatsbosbeheer zich ook bekommert om de gasten en niet alleen het bos. Een stook/schuilhut is wellicht nog een mooie aanvulling voor deze camping. De wind is gedraaid naar het zuidwesten, merken we als we terugfietsen naar de route. Onder een fietstunneltje schuilen we en overdenken we onze plannen. De regenoverschoenen gaan in ieder geval nog maar aan. Het is koud en nat. Een vrouw die de hond uitlaat vertelt dat de verwachting is dat het de komende uren nog blijft regenen. De dichtstbijzijnde station is Middelburg, zo’n 10 kilometer naar het zuiden. Wij hebben weekendtreinkaartjes en eigenlijk is ons eer te na om ons weg te laten jagen door regen. We besluiten om eerst de route te vervolgen naar Vlissingen en daar te besluiten of we Zeeuws-Vlaanderen nog gaan bezoeken.
We hebben nog niet zo lang geleden een fietsrondje Noordzee (van Bas van Oort) gelezen in de “Fietsen”. Dit zesdaagse rondje van Hoek van Holland- Duinkerken-Dover-Harwich-Hoek van Holland is een mooie tocht om in te fietsen. Als we dit rondje willen fietsen dan komen we ook door Zeeuws Vlaanderen heen om de Noordzeeroute af te maken.
We fietsen verder door beboste duinen, vol met plassen water. De paadjes zijn er mooi, we fietsen stukken met bogen van bomen over ons heen. Na Domburg fietsen we op de dijk met een woeste zee naast ons en een harde wind recht van voren. Onderweg komen we nog andere vakantiefietsers tegen. We zijn niet de enigen dus. Voor ons zit het er bijna op, waar zullen zij heen gaan? In Westkapelle vinden we nog een cache nog een klein afdakje. Het is ons meest westelijke cache van Nederland. Het bewijs dat we hier geweest zijn. De volgende keer dat we in Zeeland komen, willen we beter weer. De natuur is erg mooi, maar echt ervan genieten lukt moeilijk vanochtend.
Als we in Vlissingen aankomen, besluiten we de VVV op te zoeken voor een bed en dak. Met een brochure onder de regenkleding fietsen we een stukje terug om in een eetcafé lekker te gaan lunchen en ons op te warmen.
Als we een beetje opgedroogd zijn, zoeken we een pension met fietsenstalling op, vlakbij het centrum. We komen uit bij Hotel Pension Wolff1), het is een eenvoudig, enigszins gedateerd hotelletje, maar het is schoon en we hebben een ruime kamer. We doen onze natte schoenen uit en gaan genieten van een warme douche. Die luxe hebben we wel verdiend. Na het loungen lopen we het centrum in. Het is droog geworden. We verkennen Vlissingen en zoeken daarna snel een café/terrasje op. We gaan net binnen zitten met uitzicht op het plein/haven. Voor een terrasje is het echt net te koud. ’s Avonds dineren we bij hetzelfde eetcafé. Daar is het gezellig druk en het eten doet ons goed smaken.
Het is dit jaar een duidelijke trainingsvakantie geweest. Nederland heeft ons verrast. Erg mooie en vooral veel afwisselende stukken hebben we van Nederland gezien. Helaas wel wat kouder en natter dan gehoopt, maar dat hoort erbij.
1) aanvulling 25 april 2020: Hotel Pension Wolff bestaat nu niet meer.
|