Wim & Joke's vakantie website

Rode Kruis en terugreis

Laatste dag van de vakantie breekt aan. Altijd een beetje treurig maar toch ook wel een fijn idee om morgen weer thuis te zijn. We ruimen de boel op, de tent laten we staan tot vanmiddag. We gaan op pad om nog even echt bezig te zijn. In de bus besluiten we toch maar naar de nr.1 van de musea lijst te bezoeken, het Rode Kruis museum, een modern museum zo staat in het boekje. Deze ligt tegen over de Verenigde Naties, dus de weg erheen is voor ons bekend. We krijgen een audioset voor de tour door het museum, waar we met 12 getuigen kennis maken.

Gedurende de tour in het museum leren we de getuigen echt kennen. Ze vertellen ons hoe ze in aanraking met de Rode Kruis zijn gekomen en in welke omstandigheden. Indrukwekkende verhalen uit oorlogen, gevangenissen, bij tsunami’s en ander natuurgeweld. Vooral een kindsoldaat uit Afrika en een journalist uit Midden-Oosten die een aantal jaren in Guantanamo Bay heeft gezeten, hebben heel veel indruk gemaakt. Naast de verhalen van de getuigen zijn er ook voorbeelden van projecten van het Rode Kruis, zoals voorlichtingsfilms, posters en vele kaartenbakken met gegevens van bezochte gevangenen en soldaten.

Na de hoofdtentoonstelling lunchen we in het bedrijfsrestaurant van het Rode Kruis op de bovenste verdieping. Daar komt het gevoel van werk al aardig dichtbij, aangezien er veel medewerkers aan het overleggen zijn. De tijdelijke tentoonstelling is meer een traditioneel museum met schilderijen (o.a. Rembrandt) en enkele voorwerpen, iets minder onze smaak.

Met alle indrukken op zak, keren we terug naar de camping. We trakteren onszelf op een ijsje en breken de tent in de hitte af. We frissen onszelf op, om daarna onszelf in het zweet te werken aangezien we de camping verlaten met de bepakte fiets over een weggetje met een stijging van 5 tot 11%. Tot het plaatsje Vésenaz is het nog iets verder omhoog, maar daarna is het één lange afdaling naar Genève. We zijn op tijd, dus nemen nog een colaatje op een terras langs de Rhône. Bij het station halen we de laatste boodschappen voor het avondeten en gaan naar het perron. De treinreis begint moeizaam, want Aziaten die al in de trein zitten vanaf het vliegveld menen op de fietsplaatsen hun koffers neer te kunnen zetten. Echt bereid om de koffers te verplaatsten zijn ze niet, maar naar enig aandringen vanaf onze zijde, komt meneer toch in actie. Er zijn meerderde fietsers die meewillen, maar alleen de fietsers die gereserveerd hebben mogen mee, wij dus. Met enige vertraging beginnen we dan toch aan de terugreis. De reis verloopt voorspoedig. In Olten stappen we over op een regionale trein die ons naar Basel brengt. Daar wachten we anderhalf uur op de CityNightLine. We zijn overigens niet de enige fietsers daar. Met zo'n 20 fietsers tegelijk wordt de fietscoupé gevuld. We splitsen ons op: Wim zorgt dat de fietsen er juist ingehangen worden en Joke ontfermt zich over de tassen. Na instructie en controle door de gastvrouw gaan we slapen en worden vlak voor Emmerich wakker. Het regent, laten we hopen dat het in Assen droog is. Als we het ontbijt krijgen, worden de bedden opgeklapt en kunnen we de laatste stuk zittend naar buiten kijken. In Nederland is het alweer droog. Met slechts een dik half uur vertraging komen we aan in Utrecht. Met een extra overstap in Zwolle komen we uiteindelijk om half 12 thuis in Assen.

De route van vandaag: (trein)
Genève - Olten : ICN 541 (18:18-20:18)
Olten - Basel SBB : IC 984 (20:32-20:59)
Basel SBB - Utrecht Centraal : CNL 40478 (22:13-08:27) deze vertrok te laat en kwam ongeveer 40 minuten later aan.