Wim & Joke's vakantie website

Wootton Fitzpaine

Na een heerlijke nacht met zelfbedieningsontbijt op de kamer vertrekken we. Het heeft vannacht nog lang geregend, maar bij vertrek is het droog. We kunnen genieten van de omgeving nu het droog is, maar we hebben niet altijd uitzicht door de hegjes.

Via een alternatieve route komen in het rustige dorpje Wootton Fitzpaine. We zien enkele wandelaars hun route zoeken en er komen regelmatig auto’s door het dorp. Wij zitten in het hart van het dorpje, op een bankje bij de kerk. Naast de kerk een kinderspeelplaats en ervoor een omgebouwde telefooncel waarin een bibliotheekje is gehuisvest.

De overbuurman van het “Hans en Grietje huis” vertrekt ook met zijn auto. Met moeite krijgt hij achteruitrijdend zijn auto van de oprit. Onze eerste gedachte is een beginnende bestuurder, maar het blijkt een zeer ervaren bestuurder te zijn. Als de man uitstapt, zien we hem gebocheld naar zijn hek lopen om deze te sluiten. Als we onze lunch op hebben, komt de dorpspoes ons nog even gezelschap houden.

In de middag begint de zon te schijnen en het landschap wordt vriendelijker. Via een mooi onverhard pad, wel wat glibberig door de vele regen, en via het Rousdon Estate komen we uit in Axmouth. Daar halen we onze boodschappen en spreken een andere (snelle) Nederlandse vakantiefietser die ‘onze’ route tegengesteld fietst. We fietsen met de boodschappen door naar Branscombe.

Een gezellig en toeristische dorpje met een erg aanlokkelijk terras. De verleiding is groot om daar een biertje te pakken, maar de camping ligt hoog dus we doen “verstandig” en fietsen door. De huizen zijn goed onderhouden, hebben rieten daken en goed verzorgde bloembakken.

Het laatste stuk is afzien, een steile klim naar de camping. Eenmaal boven zijn we bij de luchthavencamping. We confisqueren een picknickbank, zodat we niet op de grond hoeven te zitten. Het waait stevig en de camping ligt in de wolken. Gelukkig is het niet koud. Na een warme douche en met warme kleren aan genieten we van ons meegebrachte biertje. Vlak voordat we beginnen met koken, krijgen we van de Engelse achterburen nog koffie aangeboden. Zij hebben hun eten uiteraard al op en denken dat we geen brander bij ons hebben, maar niets is minder waar.