Wim & Joke's vakantie website

Aardbeving

Een van de redenen van deze reis, was het stimuleren van de Nepalese economie, die een flinke deuk heeft opgelopen na de aardbeving in voorjaar van 2015. In het najaar van 2015 lazen we een artikel (in een magazine van een reisorganisatie) dat zelf op reis gaan één van de beste manieren is van hulp geven aan Nepal. Nu twee jaar later is het zover. In Kathmandu hadden we al restanten gezien van de aardbeving. Vanmorgen bezoeken we een klooster dat zwaar getroffen is door de aardbeving. We lopen het eerste stuk lekker.

We komen al vroeg aan bij de Klooster van Thodung, of beter gezegd wat daarvan over is. Nu tweeënhalf jaar na de aardbeving ligt het klooster nog in puin. Van wederopbouw is nog geen sprake. De foto’s spreken voor zich:

Ze hebben een schuur met golfplaten als noodvoorziening waar de kinderen les krijgen en gebeden wordt.

De jonge monniken kijken ons nieuwsgierig aan. Ze willen niet op de foto, dus dat respecteren we.

Na de lichte lunch – in de volle zon – gaan we verder. De post-lunchdip hakt er bij Joke in en het lopen gaat moeizaam. We hebben afgelopen nacht op 2720m geslapen en ze had ’s avonds al last van wat hoofdpijn en minder eetlust, mogelijk tekenen van hoogte. Helemaal vreemd is dit niet voor haar, want de stijging was pittig en ook in de Alpen is ze bekend met dit soort klachten. Ze staat echter uitgerust op en heeft de ochtend lekker gelopen, al voelde ze wel dat de stapjes wat korter moesten. Nu na de lunch wil haar lichaam niet meer, nou ja, de benen wel, maar hoofd en longen hebben geen zin meer in stijgen. De paracetamol helpt tegen de hoofdpijn, maar de misselijkheid wordt sterker. Gestaag, stapje voor stapje, loopt ze uiteindelijk achteraan met de gids en de Nederlandse reisleider. De wetenschap dat we morgen eerst weer gaan dalen doet wonderen en ze komt uiteindelijk weer bij de groep die onderweg een pauze heeft ingelast. We ritsen onze pijpen aan de afritsbroeken, want de zon is al een tijdje weg en het is kouder geworden. Als we verder gaan, komt toch de lunch er alsnog uit. Dat lucht even op, maar al snel gaat lopen moeizaam. Wim loopt ondertussen mee en samen met de gids Bishnu bereiken we het kamp. Joke pakt een slaapmat en Wim zet met enkele Nepali de tent op. Joke frist zich op en gaat slapen. Bij het avondeten geniet Joke van de soep en eet een beetje nasi. We krijgen een warme kruik mee en duiken na het eten in de tent. Na een goede nacht voelt Joke zich alweer beter.