Wim & Joke's vakantie website

Eindelijk afdalen!!!

Na vier nachten slapen boven de 4000m gaan we eindelijk afdalen. Maar eerst de tent afbreken met sneeuw en ijs aan beide zijden van het tentdoek. De tentstokken zijn ook bevroren, dus dienen we elk schakeltje warm te blazen om de stokken te kunnen invouwen. Tijdens het inpakken komt de temperatuur net boven 0, dus de ijslaag begint te druppen, een erg koude bezigheid.

Deze barre ochtend zullen velen van ons niet snel vergeten. Dik ingepakt vertrekken we, op zoek naar de zon. Die vinden we snel en langzaam ontdooien we.

Jim vergezelt ons wederom vandaag, want gisteren heeft Joke geen avondeten gehad en ze is nog erg gammel. We verwachten dat het morgen beter gaat, al hopen we vandaag al. Joke verwacht direct te gaan dalen (ze heeft de toespraak gisteravond na het eten gemist), maar komt bedrogen uit. Het eerste stuk is Nepali flat, dus zowel klimmen als dalen. En dat klimmen kost veel moeite. Door de frustraties vergeet Joke van de omgeving te genieten (dus weinig foto’s), wat voorgaande dagen wel lukte.

Bij Campsite Manedanda (zonder water op 3937m) is de eerste gezamenlijke pauze bij een Mani-muur. Joke moet even mentaal gereset worden, om de frustraties bij de muur achter te laten. Na de pauze gaan we alsnog eindelijk afdalen, regelmatig met grote afstappen.

Gelukkig gaat het lopen al wat beter en naarmate we verder dalen, voelt Joke zich ook beter met een eetbreak tot gevolg. De zoete chocoladerepen die zijn opgespaard, worden smakelijk opgegeten.

De kale rotsige omgeving wordt ingeruild voor een jungle omgeving.

De verschillen in de groep zijn groot met gevolg dat we niet meer gezamenlijk pauzeren, maar elkaar afwisselen. Met Jim en een lokale gids dalen we verder door het bos. De lokale gids wijst ons op een kale boom (zonder bast). Deze blijkt, gezien de krassen, kaal gekrast te zijn door een beer. Niet zo lang geleden, want de bast op de grond is nog vers.

Tijdens de afdaling hebben we af en toe al mooie uitzichten op het dal. We kamperen op een compact veld en alle tenten worden opgezet, zodat er geen ruimte onbenut blijft. Voor het eerst sinds een aantal dagen, kruipt Joke niet de tent in, maar geniet van de omgeving en de groep. We hopen met zijn allen dat er geen sneeuw meer komt, want daar zijn we wel klaar mee.

Om vijf uur is het eten al klaar. We krijgen taart als toetje ter ere van Hans zijn verjaardag. De gids was onderweg al bezig met een garde maken van takjes, dus we waren al benieuwd welke creatie de kok zou maken. Tegen zeven uur kruipen we alweer de tent in om de dragers de ruimte te geven.