Wim & Joke's vakantie website

Uitlopen

Nog drie uur lopen naar Shivalaya en dan zit de trekking erop. De zon is er nog niet tijdens het ontbijt. Het pad is een brede, onverharde weg, die grotendeels de rivier volgt. We komen duidelijk weer in bewoonde wereld en worden regelmatig begroet. Zeker op stukken waar je alleen loopt.

Er wordt “druk” aan nog een krachtcentrale gewerkt, zoals de drie dames die de grondstoffen zeven. De arbeiders wonen in huizen van golfplaten, bij één staat zelfs een schotel.

Onderweg zien we schoolkinderen in uniform, waarbij de oudere kinderen de handjes vasthouden van de kleine kinderen. We lopen stevig door, terwijl we terugblikken op de reis.

De krekels zijn duidelijk te horen, wat een ontspannen effect geeft, net als de zon die uitbundig schijnt. Tegen half 12 zijn we weer in Shivalaya. Dit keer zijn we met drie tenten, de rest gaat weer in de lodge.

In de middag slenteren we nog door - het deels in herbouw zijnde - dorpje. We drinken met een deel van de groep nog een koud biertje bij het enige barretje met een koelkast.

De trekking sluiten we af met een feestmaal met kip. Aansluitend is er een “feestje” waar de Nepali hun fooi krijgen. Erg veel animo om te dansen is er niet. De jongeren laten wat muziek uit hun radio horen, maar de muziek wordt door de ouderen niet herkend. We proberen zelf wel wat te dansen om de sfeer erin te krijgen, wat niet echt lukt. Eén van de Engelssprekende dragers uit de Sherparegio geeft aan dat Nepal arm is en ons bezoek meer dan welkom. Hij draagt nogmaals met veel plezier onze bagage over de berg. Goed om te blijven realiseren dat het voor ons luxe is, maar voor hen de broodnodige inkomsten. Ook de gidsen geven aan ons graag snel weer te zien, volgend jaar bijvoorbeeld, wat niet erg realistisch is.