Wim & Joke's vakantie website

Onverhard door Bretagne

Het is mistig als we opstaan. De zee is duidelijk dichterbij. En de camping ligt langs Canal d’Ille-et-Rance, wat misschien ook bijdraagt aan de mist. Het kanaal volgen we richting Dinan. Een aanpassing op de route, maar wel een leuke afwisseling. En veel caches, bij ongeveer elke sluis ligt er één. De route is een voie verte, onverhard met fijn gravel. Het is nog rustig op het kanaal. Er liggen diverse mooie boten langs het kanaal. Het duurt een tijd voordat we varende boten zien. De omgevingen van sommige sluizen zien eruit als pareltjes, mooie bloemen, insektenhotels en kunst.

Tegen kwart over elf bereiken we Dinan en komen we weer op de route. Dinan is een pittoreske middeleeuwse stad met in het laaggelegen deel een haven. Het historisch centrum werd in de WOII gebombardeerd, maar is weer in originele staat teruggebracht. Bij binnenkomst in het laaggelegen deel bij de haven drinken we een kop koffie bij immens hoge brug.

Met de energie van de koffie ploeteren we vervolgens weer omhoog. Daarna pakken we weer een voie verte op richting Dinard. Deze voormalig spoorbaan is ook onverhard en heeft op diverse bankjes. Op één daarvan lunchen we. We worden nog aangesproken door een Fransman die zijn zomervakantie in Nederland heeft doorgebracht en daar heeft gefietst.

Eenmaal bij Dinard fietsen we eerst door een winkelcentrum waar we de boodschappen inslaan voor de avond. Dinard is ook erg toeristisch en we slingeren tussen de voetgangers richting de haven voor de oversteek naar Saint-Malo. Een kwartier voordat de boot vertrekt kopen we de kaartjes en wachten vervolgens een tijdje op de boot.

Tegen half vier zijn we overgezet naar Saint-Malo. We fietsen omhoog naar het Fort de la Cité, waar de camping ligt. Deze is complet en de baliemedewerkers zijn niet bereid om een uitzondering te maken. Een Frans stel die de laatste plek heeft bemachtigd biedt aan hun plek te delen. Het lijkt erop dat deze camping niet aan een trekkersveld doet en dus ook fietsers weigeren. De zee is niet alleen voelbaar en te ruiken, maar ook de meeuwen herinneren ons aan het zoute water.

Als we ’s avonds rond 22h een rondje lopen over de camping tellen we zo’n 20 officiële plekken nog vrij en vinden we zo nog 5 plekken waar we met de fiets ons tentje kunnen neerzetten. De starheid van de receptiemedewerkers begrijpen we dus niet, maar gelukkig hebben we een mooi plekje.