Wim & Joke's vakantie website

Slingeren door Bretagne

We fietsen weer veel over landweggetjes, de routemakers hebben mooie wegen uitgekozen. Wederom veel akkers en weilanden omringt met bomen. Diverse akkers zijn net opnieuw ingezaaid/gepoot met wintergroenten. We denken kolen en prei te herkennen.

We slingeren veel, wat het fietsen spannend maakt. Niet alleen horizontaal, ook verticaal, dus ook inspannend. Het ene moment zitten we op 50 meter boven zeenniveau, het andere moment nog maar 3 meter.

In het laaggelegen stuk is ook de omgeving vlak en voelt het net Nederland, regio achterhoek, door de aanwezigheid van de bomen. ’t Is dat er (Franse) stroompalen langs de weg staan. De stukken die we op de voie de la Liberté fietsen zijn wel meer recht aan, maar de weg is ten opzichte van eerdere dagen rustig. In Pontorson hebben we er al 45 kilometer op zitten. We fietsen sneller dan gedacht en blijken ondertussen Normandië zijn binnen gefietst ontdekken we later. In het parkje lunchen we. Er is een fotocollectie van een natuurfotograaf op doeken weergegeven. Het is leerzaam om de mooie foto’s te bekijken. De route vervolgt via de voie verte langs een getijdeninham met zeeklei.

Halverwege zien we Dé Mont Saint-Michel. Dit bedevaartsoord ligt in de baai met de hoogste getijdenverschillen in Europa. Het is ondertussen UNESCO Werelderfgoed en megadruk. Als we er dichterbij komen zien we de mensenmassa’s echt goed. Niets voor ons, dus we fietsen erlangs. Van de drukte houden we op de weg nog even last. We fietsen over een smalle landweg, waar twee auto’s elkaar net kunnen passeren. Voor fietsers moeten ze inhalen, en daar hebben niet alle automobilisten het geduld voor. We zijn blij als we van de verbindingsweg af zijn en kunnen dan weer genieten van het landschap, drooggevallen land en uitzicht op zee.

Het is ook vandaag weer warm geworden, zo’n 35 graden. Om half drie drinken we op een terrasje wat fris ter verkoeling. Onze bidons worden tevens voorzien van vers en koel water. Daarna mogen we afzien en zullen we merken dat we in Normandië zijn. De eerste klim komt al boven de 10% uit, dat wordt dus lopen.

Eenmaal boven in Avranches halen we brood. Het is een historische stad met kathedraal, waar in WOII zwaar gevochten is.

Vervolgens is het weer steil afdalen naar zeeniveau waarna we de rest van de boodschappen halen. Met de kennis dat de camping op 120 meter boven zeeniveau ligt, weten we dat we er nog niet zijn. De laatste klim is gelukkig meer geleidelijk en in de schaduw, waardoor we kunnen blijven fietsen. Enigszins uitgeput komen we aan bij Fred’s place. Een bijzondere boerencamping met veel Nederlanders en Engelsen in caravans. Sommige boerderijdieren lopen los tussen de caravans, zoals een schaap.

We zetten de tent op naast een hok en in de buurt van het weilandje met de varkentjes, veel gras is er niet te zien. We rusten bij de tent om later op de avond te gaan koken. Er is op de camping nog een bescheiden feestje.