Wim & Joke's vakantie website

Glenveagh National Park

Na het heerlijke ontbijt, halen we brood en nog wat boodschappen om zo min mogelijk Britse Ponden over te houden. Dit grensplaatsje is gescheiden van het Ierse Lifford door de rivier Foyle. We steken de rivier over, aan niets te zien dat het een landsgrens is. Zou hier met een no-deal Brexit een douanepost komen? De verkeersborden geven nu kilometers aan en geen mijlen meer, dat scheelt rekenen onderweg.

Ook aan het weer, regen en stevige wind, is niets veranderd met passeren van de grens. Het blijft nog een tijdje regenen, maar af en toe is het droog. Door de klimmetjes doen we, als het enigszins droog is, de regenbroeken uit. Met gevolg dat we regelmatig stil staan als we gaan klimmen of als het harder gaat regenen.

We fietsen over landwegen naar Letterkenny, waar we wat warms bij de Mac gaan eten. Ook deze avond een B&B, dit keer zonder eetgelegenheid. Met gevulde maag beginnen we aan de middag. De donkere luchten beloven niet veel goeds. Ook de berg voor ons niet. Er zit niet veel anders op dan met regenkleding aan in een lage versnelling omhoog te ploeteren. Na een lange klim gaat het echt hard regenen en schuilen we even. Daarna wordt het gelukkig droog. In het kleine Church Hill hebben ze komend weekend een dorpsfeest.

We fietsen het Glenveagh National Park in met een lange, gestage klim.

Het landschap wordt ruiger, geen bomen en vogels, maar heide, veel stenen, gras, diverse waterstroompjes en watervallen. Magisch is het geluid van het water.

Dit park doet de regen van vandaag vergeten. Tijdens de afdaling volgen nog enkele grotere watervallen en zien we ook weer wat mensen. We komen om kwart voor zes aan bij de Pub in Doochary, waar we overnachten en aan de bar toosten op de mooie dag.