Wim & Joke's vakantie website

Inishmore

Een semi-rustdag vandaag, want we gaan Inishmore per fiets verkennen, zonder bagage. Gelukkig kunnen we daarvoor wel later opstaan. Het heeft gespookt vannacht met zeker 5 Bft en een bak regen. We hebben op tijd de ventilatiegaasjes van de buitentent helemaal dicht gedaan. Dat was maar goed ook, want we horen ’s ochtends bij het ontbijt van een medefietser dat het bij hem behoorlijk had ingeregend door de ventilatieopening van zijn tent. De tent stond goed met de punt in de wind. We ervaren zo wel hoe zwaar het leven hier is op een eiland in de Atlantische oceaan. We ontbijten in de keukenruimte, waar voldoende tafels en banken staan. Veel Ieren maken een full Irish Breakfast en het is dan ook erg warm in de ruimte.

We drinken na het ontbijt nog een kop koffie, werken het reisverslag bij en maken een praatje met een medefietser. Hij is een dag eerder aangekomen en gaat vandaag weer verder. We krijg het advies om voor half 12 naar Dun Aengus (Dún Aonghasa) te gaan, omdat dan de boot met de dagjesmensen aankomt. De dagjesmensen worden met een hop on hop off busje of paard en wagen naar Dun Aengus gebracht en dan is het filelopen. We besluiten zijn advies op te volgen en wensen hem een goede vaart naar Doolin, aangezien je daar zeebenen voor moet hebben.

We fietsen als eerste naar het fort, vanwege de verwachte drukte. Na de fotoshoot van de kliffen gaan we boven op het fort lunchen. Al snel stroomt het inderdaad vol met dagjesmensen, veel Amerikanen en Duitsers. Ook zien we het Amerikaans gezelschap, van de foto met Wim’s fiets, weer. Na de lunch begint het te regenen.

We dalen weer af naar het bezoekerscentrum. Daar komen we erachter dat we boven een steen met tekst hebben gemist voor de Earthcache. We zoeken op internet naar het missende woord en hoeven niet opnieuw naar boven. We gaan vervolgens naar de Wormhole (Poll na bPeist). Dit is een natuurlijk rechthoekig bak water die van onderuit verbonden is met de oceaan en vertraagd meebeweegt met de golven. Hier is het veel rustiger. De vragen voor de cache zijn lastiger, maar we bestuderen de stenen goed.

Vervolgens bezoeken we de hoogste punt van het eiland, waar de oude vuurtoren staat. Deze wordt gerenoveerd, de cache ligt gelukkig buiten de hekken bij het oude Dún Eochla fort. De weg ernaar toe is erg steil, op sommige plekken wel 20%, lopen dus.

Eenmaal terug op de camping gaan we douchen en spoelen we de onderkleding uit. Met deze wind zou het toch wel droog moeten worden, al ziet de lucht er wel dreigend uit. We willen bij een pub wat eten en hebben er eentje gezien. Daar aangekomen, blijken ze geen eten meer te serveren voor nieuwe gasten. We lopen richting het dorp, maar zien zo snel geen andere pub (zou er wel moeten zijn). De Spar is nog maar 10 minuten open dus we besluiten zelf maar wat te gaan koken bij de tent.