Wim & Joke's vakantie website

Nieuwe Energie in County Galway

We staan op tijd op, om een half uur voor vertrek bij de boot te zijn. Daar aangekomen, blijkt die regel toch niet te gelden voor van het eiland af. Alleen de kapitein is er van het bootpersoneel en enkele toeristen als wij aankomen. De matrozen en ander passagiers komen in de 10 minuten die volgen. We laden de fiets af en wachten tot de matrozen de fietsen aan boord tillen. De oversteek is rustiger dan de heenweg en we dommelen nog wat. Aan land fietsen we naar de Spar voor brood en een scone.

Het miezert de hele tijd al en soms, zoals nu bij de Spar gaat het wat harder. Elke keer als het wat harder gaat proberen we wat te schuilen. Het is vaak maar een paar minuten waarna we weer verder fietsen. Het ruige landschap met turf heeft met dit weer nog iets dramatischer. Op de zeldzame momenten dat het echt droog is, maken we foto’s. Dat wordt dan weer afgestraft door nieuwe regen.

Op één van de klimmen gaat het even hard regenen. Het landschap is open en er is geen struik om te schuilen. Voor de tijd die het kost om een regenbroek aandoen, komt de regen te snel. Er zit een haarspeldbocht in de weg, dus we worden zowel links als rechts nat. Eenmaal boven is het wonderbaarlijk weer droog. We zijn in een groot windpark beland met 58 turbines.

Daar wordt duurzame, CO₂ neutrale energie opgewekt, 169 (of toch 174) megawatt in totaal. Hiervan worden 140.000 huishoudens van stroom voorzien aldus het infobord. We zijn benieuwd of de bewoners in de regio ook mee echt gaan profiteren van de opbrengst of dat de winst alleen naar een ‘little few’ gaat. Ook vragen we ons af of er stimuleringsregelingen zijn om de huizen te verwarmen met windenergie in plaats van turf. Tijdens de lange afdaling zien we bij de huizen nog stapels turf liggen, maar we hopen dat die niet meer aangevuld hoeven te worden. Tijdens de afdaling zien we mooie waterstroompjes en watervallen.

In een bosje langs zo’n stroompje lunchen we onder een met mos en varens begroeide boom. Het voelt best sprookjesachtig.

In de middag komen we echt op smalle wegen, waar een auto ons niet kan inhalen of passeren. Als we auto’s tegenkomen of zien aankomen zoeken wij of de auto een passeerplekje. Het levert in ieder geval geen problemen op. Ook passeren we een vlakte met grijze platte stenen, zoals we waarschijnlijk overmorgen in de Burren ook gaan zien. Een foto maken durven we niet, maar desondanks krijgen we toch weer een regenbui op ons hoofd. We schuilen weer even. Iets wat we nog een aantal keren herhalen deze dag. De hardshell/regenjas is de hele dag aan. Als de bui over is, wordt het snel weer warm, al is de temperatuur niet erg hoog, zo’n 17°C. In Galway/Salthill vinden we nog een cache in de herdenkingstuin “circle of life”. In de tuin staan diverse beelden in een cirkel die het leven en vrijgevigheid van orgaandonoren herdenkt en viert, een mooi gebaar.

Tegen 4 uur zijn we op de camping. Nog vroeg genoeg voor een mooi plekje in de hoek van de camping. Later op de middag worden we nog wel verder ingebouwd. We hebben nog wat was gedaan en genieten van de lange avondzon bij de tent.