Wim & Joke's vakantie website

Lekker doortrappen naar de Burren

Vandaag een langere dag, 85km. We willen op tijd weg, maar de weergoden zijn ons niet goed gezind. Het regent (net) als de wekker gaat. Niet echt motiverend om op te staan. We doen het toch. Uiteindelijk zijn we kwart voor 9 weg, een kwartiertje later dan als het droog was geweest. We fietsen naar het centrum en daarna volgen we relatief grote wegen de stad uit. Als we bij een cache stil staan net buiten Galway gaat het harder regenen en doen we onze regenbroek aan. Maar eigenlijk is een regenbroek te warm en deze gaat dan ook weer snel uit (en is niet weer aan geweest).

In Oranmore zien we nog een leuk fietsbordje (geen foto, want was nog niet droog) met de tekst “burn fat, no oil” met het fietssymbool eronder. Dat is dus ook wat we doen deze vakantie. Bij Roveagh is het druk op de weg, de kerk is net uit. We zien langs de weg borden met de tekst dat de weg dicht is. We gokken erop dat we er wel met de fiets langs kunnen. Helaas blijkt de brug eruit te liggen. Er zit er dan ook niets anders op dan anderhalve kilometer terug te fietsen. Daar stonden wel omleidingsborden die we gemist hadden. Die volgen we alsnog. Bij een tuincentrum heeft de dochter in een groot tuinhuis een koffietentje. Daar drinken we heerlijke cappuccino, zonder de lekkere taarten die ze er ook hebben, want anders komt er van het vet verbranden ook niet veel terecht. We zijn niet de enige en de pauze duurt wat langer. Niet erg, want de hemel breekt tussendoor nog even open. Als de cappuccino op is, gaan we weer verder.

We hebben er 30km op zitten, maar willen voor de lunch nog wel een stuk extra hebben afgelegd. We fietsen eerst nog over een drukkere N-weg, richting Kinvarra met het Dunguaire Castle.

Naarmate we dichter bij de Burren komen, wordt het weer rustiger. Al is op de smalle wegen eigenlijk elke auto er eentje te veel. De Burren is een karstgebied met onderaardse riviertjes en druipsteengrotten. Wij zien alleen de bovenkant, hele stukken met stenen platen met her en der stuikjes ertussen.

In de Burren zien we niet echt een gelegenheid om te lunchen. Uiteindelijk vinden we een inham van een weiland, waar we neerstrijken. Tijdens de lunch passeren twee wielrengroepen met een volgauto. Allemaal vriendelijk groetend. Het makkelijke deel van de dag zit erop.

Met de energie van de lunch volgen een paar klimmen en afdalingen. Helaas sommigen met zeer slecht asfalt, waardoor je niet van de afdaling kunt genieten. Daardoor hebben we ook geen extra snelheid voor de volgende klim. We hebben gelukkig niet hoeven te lopen, maar er zitten pittige stukjes in de klim.

De zon is er vanmiddag gelukkig ook meer bij. Bij Lisdoonvarna doen we de boodschappen en trakteren onszelf op een ijsje. Lisdoonvarna is een kuuroord en elk jaar in september wordt er een ‘matchmaking festival’ gehouden voor boeren die op zoek zijn naar een vrouw.

Richting Doolin dalen we voornamelijk af met nog maar één klimmetje. Rond 5 uur zijn we bij de hostel waar we willen kamperen op het tentenveldje, zonder auto’s. We zetten ons tentje op. Ook komen er nog meer bikers aan, die om ons heen hun tenten opzetten. Na het douchen en een opkikkertje gaan we nog even naar de pub, waar livemuziek is. We genieten van ons getapt biertje (Guinness en Smithwick's) en de sfeer. We sluiten de avond af met een voedzame maaltijd bij de tent en een thee in de hostel.