Wim & Joke's vakantie website

Ballybeama Pass

We zetten de wekker vroeg, want we hebben 4 serieuze klimmen vandaag en zo’n 85 km. Om 8 uur zijn we weg, een toptijd voor ons. Al snel zitten we op rustige wegen met mooie huizen en verzorgde tuinen. Veel huizen hebben een mix van natuursteen en effen stucwerk. De Gap of Dunloe slaan we over (te druk, slecht wegdek en erg steil volgens de routemaker) en fietsen verder naar een andere pas. De eerste klim volgt snel. Bij Kissane’s foodstore halen we brood, beleg en een koekje. Helaas geen vers brood hier, je kunt niet alles hebben. Het miezert ondertussen al een tijdje en dat geeft het landschap een mistroosterige indruk.

Aan het begin van de gestage klim nog een paar koeien, maar als we hoger komen, zien we alleen nog schapen. Alle schapen zijn gemarkeerd met een verfspuit in vrolijke kleuren.

De klimsnelheden verschillen tussen Wim en Joke. Niets nieuws, maar met de lange klim en bochtige weg zien we elkaar al snel niet meer. Er zijn geen afslagen, dus Wim kan rustig doorfietsen. Er wordt vandaag ook aan de weg gewerkt, namelijk snoeiwerk van de hoge heggen. De werkploeg bestaat uit 4 personen: 3 verkeersregelaars en eentje op de trekker. De eerste verkeersregelaar laat Joke weten dat ze door kan fietsen en laat zijn collega’s weten dat er een fietser eraan komt. Het is een klim, dus duurt wel even. Wim die na de werkzaamheden wacht, wordt door de achterste verkeersregelaar ingeseind dat Joke onderweg is. Wim weet dat altijd, maar nooit hoelang het duurt voordat Joke eraan komt. Zeker nu er de nodige foto’s zijn gemaakt, is het tijdsverschil groot geworden. Na de top worden we vergezeld door een waterstroompje dat uitstroomt in een meertje. We komen langs de Climbers Inn, bestaande uit een shop, een café en je kunt er ook nog slapen. We drinken in het lege café een kop koffie, zo vroeg zijn we nog. De vrouw doet met een stok het licht aan. Gezellig is het niet te noemen, maar de koffie smaakt goed. We kijken rond naar de leuke borden met uitspraken aan de muur.

Als we verder gaan, komt er een volgende gast, een wandelaar. Ook passeert een andere vakantiefietser. We dalen verder af en beginnen aan de klim van de Ballybeama Pass. Het landschap wordt bergachtiger, veel stenen en steile wanden in de verte. De klim is goed te doen, zeker met de aanmoedigingen van een passerende camperaar.

Op de pas wordt een cache gezocht en de nodige foto’s gemaakt. Tijdens het afdalen rijden we achter een auto met paardenkar, die langzamer rijdt dan we willen. Ook staan we nog even stil, omdat een kudde schapen naar een ander stukje wei gaan.

We passeren de paardenkar en dalen lekker af. In het bos lunchen we op een slagboom. Daarna dalen en klimmen we vals plat verder. De hegjes en bermen zijn voorzien van veel bloeiende planten. Via de drukke N70 rijden we Kenmare binnen en verwelkomen we het schiereiland Beara. In 2006 hebben we de Beara Way gewandeld.

Via de ring van Beara fietsen we langs de Kenmare River. Het is een saaie weg, want veel hoge hegjes en weinig uitzicht. Wel zien we dat Beara een subtropisch klimaat heeft door onder andere de palmbomen.

Bij Tuoist eten we nog een koekje voor de laatste klim vandaag. Best pittig, zo op het einde van de dag, maar de klim levert mooie uitzichten op. We dalen af naar Lauragh, waarna we een klein beginnetje maken met de klim naar de Healy Pass naar de camping. De ruim opgezette camping ligt op ongeveer 70m hoogte, afhankelijk waar je staat op de camping. Deze camping staat wel in de kleine camping gids, maar niet in het fietsboekje. Dat is zonde, want voor de fietser is dit een hele mooie camping met op elke plek twee stoelen en/of bankje met een tafeltje en een vuurplaats. Op advies van de eigenaar staan we hoog vanwege de nachtrust.