Wim & Joke's vakantie website

Healy Pass

Na een heerlijk rustige nacht, staan we op in de tent die volledig voorzien is met condens. Dit is de eerste keer deze vakantie dat de tent zo nat is. Afgelopen nacht was het kraakhelder en er was een hele mooie sterrenhemel te zien. Echt overweldigend zoveel sterren in zo’n donkere omgeving. De zon schijnt al als we opstaan, alleen nog niet op de tent. Wim droogt de tent zoveel mogelijk met de tentdoek en de zon doet om half 9 de rest. Terwijl de zon de tent en de was droogt, genieten wij van ons ontbijt in de zon en van het uitzicht. Om half 10 fietsen we uiteindelijk weg. Na de korte afdaling op de camping, fietsen we buiten de camping de helling weer op, verder naar de Healy Pass. Dat zijn nog 250 hoogtemeters. De klim is goed te doen, de weg is rustig en al snel hebben we uitzicht op het mooie dal met een meertje, weilandjes en uitzicht op de Kenmare River.

Na een klein uur zijn we boven. De caches vragen onze aandacht. Als deze gevonden/gelogd zijn, beginnen we met de afdaling. De weg is goed te overzien vanaf boven.

We worden door een minibusje met toeristen voor gelaten en dalen heerlijk af naar Adrigole, waar we weer op de rondweg van Beara uitkomen. Deze rondweg is behoorlijk druk en helaas is de vluchtstrook niet altijd aanwezig en/of vol grind. Het snelheidsverschil is best groot, maar onveilig voelen we ons niet. Voordat we in Glengariff komen, volgt nog een klim. In Glengariff halen we de lunchboodschappen die we verderop in een parkje opeten. Helaas zijn er ook veel wespen. De nationale weg vervolgen we richting Bantry met uitzichten op en de geur van de baai. Na een korte break in Bantry gaan we over landweggetjes verder.

We zien veel veehouderijen. Veel melkkoeien, maar ook een weiland met geiten. Een groepje blaarkoppen is nieuwsgierig en komt naar ons toe.

Het is vandaag half bewolkt, best veel zon en zo’n 23 graden. Met het klimmen is de warmte goed te merken. Het klimmen gaat gestaag en duurt best lang. Vooral ook omdat de weg bochtig is en je geen zicht hebt op het hoogste punt. We komen uit bij Castledonovan. De prins is er niet, dus we kunnen de toren niet bezoeken. Wel staat zijn witte paard vlakbij te grazen.

Met het klimmen is het nog niet gedaan. We klimmen wederom en ook de koeien blijven ons vergezellen. We sluiten deze, enigszins vermoeide, etappe af met een geleidelijk afdaling naar Dunmanway, waar we een B&B hebben geboekt en een ruime kamer krijgen op de bovenste verdieping.