Wim & Joke's vakantie website

Afwisselend regendagje

Als we opstaan, lijkt het droog. De tent wordt droog gemaakt van de condens om gewicht te besparen. Echter drogen doet het niet en we krijgen nog een buitje tijdens het opruimen. Gelukkig staat de tent nog en ontbijten we in de tent. Als het eten op is, is het gelukkig wel droog en drogen we nogmaals de tent en breken deze af. We fietsen wederom een klein stukje over de vierbaans N25 om daarna over landweggetjes naar Midleton te fietsen, waar we de route weer oppakken.

Op het land wordt druk gewerkt: de strobalen (vast ook niet droog) worden opgestapeld. Her en der zien we muren van stropakken. Op sommige velden moet nog geoogst worden. Er zijn momenten dat we ons in Frankrijk wanen, maar al het groen rond de velden, laat zien dat we toch echt in Ierland zijn.

Lang mogen we niet van de omgeving genieten, want het gaat al snel weer spetteren. We doen onze jas aan en fietsen verder. Even verderop bij een hegje schuilen we, want het gaat harder regenen. We proberen de lucht te bestuderen om te kijken waar de bui ophoudt, maar het is één grote grijze massa. Dus regenbroek en overschoenen ook maar aan en we fietsen verder. Gelukkig is het redelijk vlak en kunnen we doorfietsen zonder erg bezweet te raken. Bij Youghal (uit te spreken als Yawl) komen we weer bij de kust. Die hadden we wel een beetje gemist met de binnenlandvariant. Voor het vervolg nemen we de kustvariant van de route. Er wappert een strakke rode vlag, we kunnen niet zwemmen, maar dat waren we ook niet van plan met dit weer.

Bij de stadspoort staan we stil om de camera uit de tas te halen (bij regen hangt deze niet aan het stuur). We staan bij een fietsverhuur en de verhuurster komt even praatje maken over onze fietsen en Donegal (haar vakantiebestemming).

Ook halen we brood en een cake bij een warme bakker en doen daar ook onze regenkleding weer uit. We posten onze ansichtkaarten en zien nog twee Franse vakantiefietsers die een stuk met de bus willen afleggen. Via een drukke weg fietsen we het plaatsje weer uit (weer de N25, maar nu tweebaans). Op de meeste stukken is er een brede vluchtstrook. Gelukkig mogen we er na een kwartiertje alweer af. We komen op heuvelige landwegen met veel hegjes en bomen. De bomen zijn mooi één kant op gegroeid. Zoveel en zo hard waait het dus vanaf zee. Wim maakt nog kennis met een jonge herdershond die wil spelen en enthousiast Wim begroet. Hij blaft niet, maar springt wel tegen Wim aan. De intenties van deze jonge hond zijn goed, maar als fietser blijf je erg alert. In het toeristische Ardmore is het droog en picknicken we op een bankje bij de baai.

Op de lokale wegen in de middag zijn de verkeersborden en wegteksten in het Gaelic geschreven. Gelukkig is uit de context snel duidelijk dat Stad Stop betekent en Go Mall, vaart minderen.

Tijdens de mooie, lange afdaling zien we indrukwekkende kliffen langs de kust. Met een laatste pittig klimmetje komen we aan in Dungarvan, waar we een rustdag houden. Gezien de donkere wolken, eten we in de pub nabij de camping. Daar komt rond 9 uur nog een muzikant, die helaas geen traditionele muziek speelt, maar muziek uit de jaren 70.