Wim & Joke's vakantie website

Greenway

Het is droog als we opstaan en zelfs de zon schijnt. Het maakt ons optimistisch. We vertrekken tegen half negen. De baai is vol water, want het is vloed. Groot verschil met eb. Vandaag fietsen we een groot deel over de Waterford Greenway, een voormalige spoorbaan die is geasfalteerd voor fietsers. Het is nog vrij rustig op het fietspad, ondanks dat het Bank holiday is.

We hebben verrassend veel uitzicht, in het begin veel uitzichten op de kust, later over de dalen waar we overheen fietsen.

We gaan ook door een tunnel. Om de een of andere reden zouden fietsers daarvoor moeten afstappen, ons is raadsel waarom, want het is een recht fietspad. Dit ondermijnt de geloofwaardigheid van bordjes zoals ‘cyclist dismount’. Tot nu toe hebben we in Ierland alle dismount bordjes genegeerd, maar deze slaat echt nergens op.

Het fietspad, dat in 2017 is geopend, is populair onder fietsers met diverse soorten fietsen en wandelaars, maar nog niet zo druk als de Vennbahn. Dat kan natuurlijk ook met het tijdstip te maken hebben.

Tegen 12 uur zijn we 46 kilometer verder en aangekomen in Waterford. Daar is het direct gedaan met relaxed fietsen. We gaan via een drukke weg deze plaats weer uit over een verhoogde stoep en direct klimmen. Na 2 kilometer mogen we gelukkig van de weg af en gaan we verder over rustiger wegen. Bij een tankstation halen we nog een pak sap, die we bij een nabijgelegen kasteel (ruïne eigenlijk) op een stoepje opdrinken met de broodjes die we hebben. Bij de picknickplaats zouden ze volgens de digitale kaart een picknickbank hebben, maar helaas is dat niet zo. Wel een boom, waar we eerst onder schuilen voor een buitje dat overtrekt.

Op de landwegen zien we regelmatig borden met ‘cow crossing’ erop, maar eigenlijk is de waarschuwing niet nodig, want op het asfalt is het duidelijk zichtbaar. Het asfalt is onlangs vernieuwd en fietst heerlijk. Een groot verschil met de ochtend zijn de klimmen en afdalingen in de middag. Soms korte stukjes die elkaar snel opvolgen, soms langere stukken.

In Mullinavat gaan we een langer stuk klimmen en doen de regenjas maar uit, want het is zo goed als droog. We passeren de Fransen, die we bij het postkantoor in Youghal hadden gesproken, tijdens de klim. Zij waren nog volledig regenproof gekleed. Niet veel later passeren we nog twee vakantiefietsers uit België. We ploeteren nog verder met nog twee klimmen en afdalingen.

In Inistioge proberen we boodschappen te doen bij de Everyday, maar slagen daar niet en besluiten na de camping eerst nog door te fietsen naar de supermarkt aldaar. Ook daar geen vers brood op deze Bank holiday, maar gelukkig nog wel een laatste fabrieksbrood. Met de boodschappen in de tassen fietsen we de 2 kilometer met een klim terug naar de camping. Het is een nieuwe camping met hostelfaciliteiten en een geweldig uitzicht. De eigenaar (Ken) is bevlogen en maakt ’s avonds een kampvuur voor zijn gasten. Een mooie aanwinst voor kamperend Ierland.