Wim & Joke's vakantie website

Wicklow

Om 8:50 uur fietsen we weg van het volle tentenveld dat nog in rust verkeert. Joke heeft de andere fietsers nog gesproken, die net met boot in Rosslare waren aangekomen en nog aan hun rondje moeten beginnen. Enige jaloezie is er wel, maar aan de andere kant is het ook goed zo. Aan het lichaam is te voelen dat we al vier weken fietsen. De laatste fietsdag dus en met het hoogste punt van deze vakantie. We zijn getraind, dus dat moet goed komen.

We beginnen direct met een gestage klim. Het miezert, alsof de wolken ook balen dat het einde van de vakantie inzicht is. Om ons heen in de bermen heel veel mooie groene varens. Het zal hier wel vaker vochtig zijn, zo goed ze eruitzien. In Laragh halen we vers brood. Het buurtsupertje heeft alleen halve witte stokbroodjes, dus daar moeten we het mee doen. We vermoeden dat we hier in 2006 ook zijn geweest (naschrift: we hebben er toen zelfs overnacht), want niet veel later kruizen we de wandelroute van de Wicklow Way.

De weg vervolgt over een weg die niet geschikt is voor paardenkarren en caravans. Dat scheelt vast verkeer en het belooft een mooie route te worden. We fietsen eerst langs een klein stroompje, die je alleen hoort. Af en toe is het even pittig klimmen, de klim is goed te doen maar wel lang.

Vlak voor dé waterval komen vier campers ons tegemoet, die ‘gezellig’ achter elkaar aan rijden, maar verder is het rustig op het weggetje met af en toe een auto. Onderweg stoppen we een paar keer voor een cache, fotomoment of voor wat energie.

De berghelling langs de weg is mooi gekleurd door de heide die op de zuidelijke helling al volop in bloei staat. Dit levert mooie felle kleuren op: paars, lila en geel. De waterval is bijzonder. De weg ernaar toe lijkt een beetje op de klim bij Doo Lough Pass (in de ochtend van dag 11) in het Connemara gebied.

Ook hier op de hoogvlakte veel heide, hoogveen en loslopende schapen. Deze zijn nog altijd bang voor fietsers.

We blijven een tijdje op hoogte fietsen en we merken dat het drukker wordt met tegemoetkomend verkeer. We zien op een rustig stukje twee reeën in het veld.

Zelf zoeken we een rustig lunchplekje. Dat valt niet mee, want naast de weg is er veengrond en die is nat. Uiteindelijk vinden we wel een plekje bij een stroompje. Het waait vandaag stevig met zo’n 4 Bft uit het westen en dat merken we vooral in het deel na de lunch. We zien ook veel wandelaars langs de weg of de weg kruizen. We dalen uiteindelijk af met zo’n 8% om vervolgens een tweede keer te mogen klimmen.

Deze klim valt tegen door de wind, maar ook door de vermoeidheid van de reis. Gelukkig is de klim niet lang, zo’n 3 km. Op de top worden we beloond door een mooi uitzicht op Dublin en het dal dat ervoor ligt. Nadat we van het uitzicht hebben genoten, dalen we af.

Voor we het doorhebben zijn we beneden. Bijna geen auto’s achterop en goed asfalt. Vervolgens moeten we Dublin nog door (6 km). Dat is met de route en de fietsstroken goed te doen. Tegen 4 uur zijn we bij Isaac’s Hostel waar we een reservering hebben. De fietsen kunnen in de ‘bikeshed’ onder het spoor. We loungen met fris en nootjes in de centrale ruimte en werken het verslag bij. In de Temple Bar district eten we een heerlijke pizza, maar de bediening is gemaakt klantvriendelijk, waardoor we er niet echt relaxed zitten. Na de pizza drinken we nog een betaalbaar biertje bij The Workshop Gastropub buiten het Temple Bar district en dichtbij de hostel.