Wim & Joke's vakantie website

Hanzestad Lübeck

Bij het ontbijt hebben we gezelschap van twee vlinders op ‘onze’ picknickbank, dat is toch echt het fijne van kamperen. Na een korte afdaling fietsen we met sneltreinvaart over de voormalige spoorbaan.

Op diverse stukken hebben ze fruitbomen gepoot. De meeste zijn al geoogst. We zien in een weiland ooievaars en Schotse Hooglanders.

Ook steekt een marter de spoorbaan vlak voor ons over. Het eerste stuk is nog creatief een klinkerpatroon aangelegd om de bielzen na te bootsen, maar gelukkig is dat maar een klein stukje en gaat het pad verder als een gravelpad.

Onderweg komen we nog een monument met stenen tegen uit de IJstijd. We beantwoorden er de vragen om een Earthcache te kunnen loggen. Na 20 kilometer komen we uit in Bad Oldesloe. Een gezellig plaatsje waar we door het winkelstraatje lopen en brood halen bij de bakker. Net buiten het centrum halen we nog een aanvulling voor de lunch bij de supermarkt. Via historische steegjes en een grindpad langs de Trave fietsen we de stad weer uit.

Het pad slingert, zowel horizontaal als verticaal, maar de klimmetjes zijn nog bescheiden. Via een bruggetje fietsen we het heuvellandschap in. We zien nog een reetje het laaggelegen deel van een weiland. We genieten bij een bankje van het mooie uitzicht om vervolgens een stuk langs een drukkere weg te fietsen. Wederom heuvelachtig, dus dat kost wel de nodige energie.

Ondertussen zoeken we een bankje voor de lunch, bij voorkeur in de schaduw, want de temperatuur loopt aardig op. Bij Moorgarten, een klein dorpje voor Lübeck, lunchen we bij een speelplaats. Het bankje staat in de zon en als het brood is gesmeerd, verplaatsen we naar de rand van de speelplaats voor wat schaduw. Maar eigenlijk mogen we niet klagen met het mooie weer. Fietsend is het in ieder geval aangenaam. Als we weer verder fietsen komen we uit bij het Elbe-Lübeckkanaal waar we een stuk langs fietsen. Lübeck is een Hanzestad met mooie poort, een dom en vele kinderkoppen. Het is er druk, dus we blijven er niet lang.

Met de ingeslagen boodschappen, fietsen we de laatste 20 kilometer naar de kanocamping. We fietsen door een bos en natuurgebied met het riviertje Wakenitz, waar veel gerecreëerd wordt op het water. Van diverse kano’s, stand up peddelaars en een enkel zeilbootje. Over een nat bospad, is het glibberen in de bochten, maar we blijven overeind. We komen veel fietsers en wandelaars al dan niet met hond tegen. Na een uurtje komen we aan bij de eenvoudige kanocamping. Het tentenveld is een veenachtig gebied en niet echt droog. We zoeken een droge plek om de tent neer te zetten. We hopen niet te veel muggen vanavond.