Wim & Joke's vakantie website

Umleitungen

Om 9 uur fietsen we weg van het hotel na een uitgebreid ontbijt. Toch een van de voordelen van een hotel, evenals warm opstaan. De fietscomputer daalt rap naar 13°C, dus op de camping zal het nog kouder geweest zijn. Op de beschutte plekken voelt het ook koud en die plekken hebben we veel, want we fietsen weer over een voormalig spoorbaan omringt door bomen en struiken. Het is helder en de zon schijnt. Daar komen we snel achter, want de spoorbaan is gestremd.

We moeten de omleidingsborden volgen waardoor we niet meer in de schaduw fietsen. De verschillende fietsroutes worden goed aangegeven. Dat is al beter dan de omleiding van gisteren. Op de hoofdweg zijn ook de automobilisten ingelicht dat er fietsers zijn en voor hen is de snelheid naar 70 km/h teruggebracht. De omleiding is saaier, maar wel iets korter en minder op en neer, dus we kunnen wel wat vaart maken. Bij Hilders gaan we van de omleiding af en halen we boodschappen.

We volgen de route de bergen in. Gelukkig is het een autoluwe weg en kunnen we redelijk slingeren om in beweging te blijven. Na het hele steile stuk aan het begin klimmen we langzaam van 490 naar 790 hoogtemeters. Onderweg zien we nog een bron met een cache in de buurt, een natuurlijk moment om op adem te komen. We krijgen er mooie uitzichten voor terug. Het laatste klimmetje naar de grens toe en onverhard houden we voor gezien, we kiezen de asfaltweg die de route kruist. Op de weg kunnen we nog wat slingeren, het onverharde pad was vast lopen geworden. Het hoogste punt van de route met bijbehorende uitzichtpunt missen we, maar we hebben ons eigen hoogste punt en genoeg uitzichten.

We missen daardoor waarschijnlijk een kollonenweg, wat we niet erg vinden. In Frankenheim pakken we de route weer op. Over een onverhard mountainbike pad en later een single track fietsen we door het bosje en weide. Gelukkig is het afdalen wel over een asfaltweggetje met hele mooi uitzichten.

Via nog een klim en afdaling komen we aan in Fladungen. Daar worden we weer geconfronteerd met een omleiding. Waarschijnlijk ligt er een brug uit en alles lijkt hermetisch afgezet. Er zit niets anders op een lager gelegen “witte” weg te volgen naar Willmars. We sparen daarmee een flinke klim en afdaling langs de grens uit. De besparing in kilometers is zo’n 5 km. We klimmen nog wel, maar stukken soepeler. In het dorpje Sands, zien we een picknickbank met bloemen in een zijstraatje bij een museumpje van de brandweer in een oude kazerne.

In de middag is het meer heuvelachtig en zijn de klimmen minder hoog. Alleen bij Henneberg hebben we nog een steil stukje dat we even in de 1 moeten.

In het laatste stuk van de route hebben we nog een stuk kollonenweg met smalle rijplaten dwars op de rijrichting. We moeten vol in de remmen om heel langzaam af te dalen, want anders trillen we te veel.

Op een grindweg klimmen we weer, om het laatste stukje over een normale weg te fietsen naar een dagstrand met een camping. Tegen kwart over 4 zijn we er al. Met een picknickbank en horeca tot zeven uur zitten we hier goed.