Wim & Joke's vakantie website

Na regen komt zonneschijn?

Na een goede nacht in het Gasthaus en uitgebreid ontbijt vertrekken we weer. Helaas gaat de regenkleding snel weer aan. Eerst langs de bakker annex buurtsuper met ook een slager erin. Als we Kleintettau uitfietsen, zien we dat vlakbij het Gasthaus een rare grenslijn loopt in een punt. De laatste huizen van het dorp behoorden bij Thüringen en tussen die huizen en het dorp is een mijnenveld aangelegd door de Sovjets.

We fietsen al snel weer Freistaat Bayern in, maar gelukkig is Thüringen nu ook vrij.

Via een gravelpad fietsen we weer terug naar de route op de grens. We fietsen over een kolonnenweg. Gelukkig hebben we de meeste klimwerk nu gehad. Licht dalend fietsen we over de betonplaten met gaten erin en soms tussen de betonplaten als de groenstrook ertussen te fietsen is. Fietsen over zullen betonplaten is als een “zenuwspiraal” spel. Als je niet strak over de 20cm brede strook fietst, krijg je een schok en waar het beton is afgebrokkeld krijg je een extra schok. Daarom fietsen we liever op het pad tussen de betonplaten als het kan. Soms is het onkruid zo hoog of er is geen, waardoor het erg glibberig is dat fietsen erover niet lukt.

Het is vandaag veel klimmen en dalen, gelukkig ook over asfalt. Als de route over een bos- of graspad loopt, kiezen we zelf voor een asfaltalternatief. Want met de regen van de afgelopen zijn die onverharde paden geen pretje.

In Steinbach wacht Wim op Joke. Vlak voor de hereniging rijdt Joke lek. Een stukje glas is de boosdoener.

In een openstaande lege garage plakken we samen de band. Een vieze bedoeling met alle modder aan de fiets. Nadat de band geplakt is, fietsen we verder. Eerst een afdaling en daarna nog een klim. In een volgend plaatsje zien we een overdekt bushokje. Helaas is het ook het rokershok van het dorpje. Maar we besluiten er wel te lunchen, want even droog zitten is wel fijn op deze koude dag. Na de lunch blijven we op de verharde wegen verder ploeteren. Tijdens de buien daalt de temperatuur nog naar 10 à 11 graden, dus ook tijdens de droge perioden houden we de regenbroek aan. Tijdens een klim doen we één keer een poging de regenbroek uit te doen als deze droog is, maar dat wordt snel weer afgestraft met een bui.

Als dit niet de laatste etappe was, hadden we met het lagedrukgebied boven ons, de flex-treintickets omgeboekt. Want met zowel de regen als de temperatuur gaat de lol er wel vanaf. Morgen hebben we nog een rustdag en daarna treinen we terug richting de Nederlandse grens.

De camping heeft een bar en eenvoudige maaltijden, dus we komen de rustdag ook wel door.

En de zon dan? Vraag je je af. Bij de supermarkt in Blankenstein, kan eindelijk de regenkleding uit en heeft de zon echt doorgebroken. We volgen de Saale Radwanderweg die erg steil Blankenstein uitloopt. Dat betekent voor ons een stukje lopen, maar uiteindelijk dalen we af naar Harra. We komen tegen half 5 aan bij de camping. Het is droog en de temperatuur stijgt eindelijk. We zoeken een droog plekje met wat gras. We leggen eerst het grondzeil uit te drogen en die is in een paar minuten droog gebrand door de zon. Daaraan kun je nog wel merken dat we in de zomer zitten. De tent wordt vervolgens ook opgezet zodat die kan nadrogen.

Als we de tent hebben ingericht, drinken we eerst een koud biertje op het terras op het voltooien van de route. We eten vandaag bij de tent. Helaas tijdens het eten (gelukkig niet tijdens het koken) trekt er toch nog een weer buitje over.