Wim & Joke's vakantie website

Laatste en zonnige etappe naar huis

We staan iets later op, omdat we er laat in lagen en we de zon ook een kans willen geven de tent te drogen. Er is wel veel condens, maar als Wim de tent aan binnenzijde droogt doet de zon de rest. De tent gaat dit keer droog mee naar huis. We genieten van de ochtendzon. Die hebben we echt gemist deze vakantie. We tellen in totaal drie dagen dat Wim (gedeeltelijk) met korte broek heeft gefietst, vandaag voor het eerst vanaf het begin. We smeren zelfs zonnebrand. Om kwart over 9 gaan we op pad.

We fietsen eerst door het Emsland, langs de Ems over betonpaden en klinkerwegen. Na de kolonnenwegen zijn dit goed fietsbare wegen. Met verse Duitse broodjes voor de lunch fietsen we Nederland in. Eerst door het prehistorische veengebied van Groningen en Drenthe nabij Roswinkel. Nabij Exloo komen we in het zandgebied en zien het direct drukker worden met toeristen.

Wij doen ook nog even toeristisch bij het Mammoetenpad bij Borger met geluidsfragmenten langs het fietspad.

We fietsen het laatste stuk grotendeels over de bekende LF14. De laatste kilometers vallen nog zwaar vanwege de wind tegen. We overdenken onze vakantie.

Qua weer is dit de slechtste zomerfietsvakantie tot nu toe. In het begin veel wind, veel bewolking en weinig zon voor een warme avond. Het tweede deel van de vakantie ook vaker regen. De laatste dagen ook veel regen en koud met zo’n 13°C.
Qua route hadden we veel natuur en bij de Hanzesteden ook veel onverhard, dat maakte de route soms zwaar. De Grensroute ook veel verhard, maar wel vaak slechte betonpaden.

Het verlangen naar glad asfalt was dan ook groot naarmate de vakantie vorderde. Door de Grüne Band ook veel natuur, maar op de fiets was de schoonheid ervan niet altijd te zien.

Tot slot het thema van dit jaar. De impact van de koude oorlog met de grens en mijnenvelden, de wachttorens en de muur (die soms maar 10 jaar heeft gestaan) hebben indruk gemaakt. We hebben nooit beseft wat de impact voor de grensbewoners, en die aan de oostzijde in het bijzonder, is geweest. Ze spreken niet voor niets over de bezetter en dat 40 jaar lang.
Leven in vrijheid is ook nu in sommige delen van de wereld geen vanzelfsprekendheid en goed om te realiseren dat we in vrijheid mogen leven. Dat doen we dan ook.